ประกาศิตพิศวาส

อารดาไม่อยากฟัง...หล่อนพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนที่รัดอยู่แน่นหนานั้น แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ยอมปล่อยเสียแล้ว เขากลัวว่าหล่อนจะทำแบบนั้นจริงๆ ยกเขาคืนให้มาโก้ แล้วหนีอย่างที่เคยทำ พอนึกถึงเรื่องที่ต้องสูญเสียหล่อนไปโดยไม่ได้กลับคืนมาอีก ซีมอนเชลลีก็ตัดสินใจทำบางอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำ...และผู้ชายหล่อเริดแบบเขาไม่จำเป็นต้องทำด้วยซ้ำ ร่างบางระหงถูกช้อนอุ้มลอยขึ้นจากพื้นตรงไปยังเตียงนอนเบื้องหน้า พอถูกอุ้มตัวลอยขึ้นแบบนั้น...หญิงสาวก็รู้ทันเช่นกัน หล่อนดิ้นเต็มแรงพาเอาร่างของคนทั้งคู่ล้มลงบนที่นอนด้วยกันทันที...ริมฝีปากนุ่มๆ ถูกปิดไว้ด้วยริมฝีปากร้อนๆ อย่างหนักหน่วง...มือไม้ที่เหลือถูกยึดเอาไว้มั่น หล่อนดิ้นสุดฤทธิ์เมื่อเดาได้ว่าเขาจะทำอะไร ป้องกันตัวเองเต็มที่...จุมพิตที่พยายามเอาชนะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เรียกร้องตามอารมณ์หวาม กระตุ้นความรู้สึกของหล่อนที่ไม่เคยรับรู้หรือรู้สึกมาก่อน ให้ตื่นขึ้นมารู้จักโลกส่วนตัวอันลึกซึ้งระหว่างเขาและหล่อน...