ทาสหัวใจรักร้าย

“พะ..พ่อ..ไม่ได้บอกอย่างนี้นะคะ คุณรามิล..พ่อบอกแค่เรื่องหมั้นหมาย..ไม่ได้รวมถึงแต่งงาน..หรือย้ายบ้านซะหน่อย..”
เธอตะกุกตะกักเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกเหมือนคนกำลังสติแตกอย่างไรอย่างนั้น เห็นร่างชายหนุ่มค่อยๆเหยียดกายลุกยืนทำให้เธอนั้นมองหน้าเขาด้วยสายตาแตกตื่นมากกว่าเดิม ใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลาแบบที่พลอยสวยคลั่งไคล้นั้นยื่นโน้มลงมานิดๆเพื่อสบตาเธอในระยะใกล้ พธู ผงะหนีด้วยความตระหนก ทำให้ร่างทั้งร่างของเธอล้มเผละลงกับเก้าอี้ตัวเดิมอย่างช่วยไม่ได้
“แล้วเธอคิดว่าไง? หมั้นหมายแล้วยังไงก็ต้องแต่งงานอยู่ดี หรือคิดว่าจะหาทางหนีจากตำแหน่งนี้ง่ายๆ...อย่างนั้นหรือ พธู..”
หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวไปหลายตลบ หดลำคอลงอย่างทำอะไรไม่ได้ เมื่อคนตัวโตกว่านั้นเลื่อนสองแขนเท้าเข้ากับที่พักแขนของเก้าอี้สองฝั่ง ยื่นหน้าคมคายหากแต่กระด้างจัดนั้นมาใกล้ ส่งสายตากระด้างจัดทอดสบเธอนิ่ง
“ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะมานั่งเฝ้าว่าที่เจ้าสาวตัวเองหรอกนะ ไปอยู่สิราเหมันต์ เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น”
“ดิฉันรู้จักคุณแล้ว”
เธอตอบโต้ออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ลำคอหดลงเมื่อรู้สึกว่าถูกคนแปลกหน้าคนนี้คุกคามด้วยสายตาและกิริยานั่น ทำไมเขาน่ากลัวขนาดนี้..เธอคิดด้วยความพรั่นพรึงในใจที่เก็บไว้ไม่ได้
“รู้จักดีแค่ไหนล่ะ พธู..ฉันนึกว่าเธอจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ เราเคยเจอกันแค่สองสามครั้งถ้าจำไม่ผิดล่ะก็ เธอตัวกลมกว่านี้เมื่อสามปีที่แล้ว และยังกินยังกะปล้น นอนหลับยังกะเมาเห็ด...”