อ้อนรักซาตาน

“คืนนี้อยู่กับน้องแพรวไม่ได้เหรอคะ?...ไม่ไปหาอิงอิงได้ไหม...” ฉันเดินออกไปกอดคนตัวโตจากด้านหลังไว้แน่น ฉันเดาว่าข้อความที่เพิ่งถูกส่งมาหาเขา...ข้อความที่ทำให้เขารีบร้อนแต่งตัวออกไป มันต้องถูกส่งมาจากอิงอิงเพราะหลังจากที่เขาเปิดดูข้อความที่ถูกส่งมายังสมาร์ทโฟนเครื่องหรูนั้นแล้ว...ก็เตรียมตัวออกไปข้างนอกหาใครสักคน..คนๆนั้นคงไม่พ้นอิงอิง...ดึกดื่นป่านนี้ทำไมต้องออกไปหาคนอื่นด้วย....ฉันอยากให้พ่อของลูกอยู่ด้วย...แม้จะรู้ว่าอาจจะโดนเขาด่าทออะไรอีกแต่อีกใจก็อยากให้เขาอยู่นอนเป็นเพื่อนคืนนี้...อาจจะเป็นคืนนี้คืนเดียวก็ยังดี....

“อย่ามางี่เง่าแพรววา อิงอิงเขาป่วยไม่มีคนดูแล” สุดท้ายเขาก็เลือกอิงอิง...

“ไม่ไปได้ไหม...” สิ้นประโยคจะรั้งเขา...น้ำตาใสกลับไหลเปื้อนบนใบหน้า

“พี่ซีน้องแพรวมีเรื่องจะบอก...ฮึก!...”
ไม่ทันแล้วเขาออกไปแล้ว...ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟากอดเข่าแล้วก้มหน้า ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา...หากจะเสียน้ำตาให้เขาอีกก็ขอให้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะทำ
ทำไมพ่อของหนูถึงใจร้ายได้ขนาดนี้..