ใยรักจอมวายร้าย

ความเข้าใจผิดก่อเกิดเลือดเนื้อเชื้อไขของจอมวายร้ายอย่างปุญญ์
มีหรือที่คนอย่างนั้นจะไม่ทวงคืนไม่ใช่แค่ลูก
แต่แม่ของลูกเขาก็จะเอา!


#########



“ที่ผมอยากรู้คือ เรารู้จักกันก่อนมาก่อนหน้านี้อย่างนั้นใช่ไหม”
“คุณจำไม่ได้? แล้วฉันบอก คุณจะจำได้หรือไง”
“ผมรถคว่ำจนจำเวลาช่วงหนึ่งไม่ได้เลย และก็มั่นใจด้วยว่าอาจเป็นตอนที่ได้รู้จักกับคุณ”
พิชชาอรยืนฟังจนเขาว่าจบ อดเบ้หน้าน้อยๆไม่ได้ “นิยายจัง”
“ผมไม่รู้ว่ายังจะนิยายมากพอไหม ถ้าเด็กชายกตัญญ์จะเป็นลูกของผมด้วย”
คราวนี้พิชชาอรมองเขาอย่างเป็นเดือดเป็นแค้น เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงบุตรชายของเธอที่มีเขาเป็นคนร่วมสร้าง ใจของเธอไม่เคยเต้นรัวเร็วขนาดนี้มาก่อน รู้สึกเหมือนว่าร่างกายกำลังจะลุกเป็นไฟด้วยโทสะที่ฝังแน่นในตัว บอกเขาด้วยเสียงเครียดๆ
“ตอนนี้ไม่สำคัญแล้วว่าเขาจะเป็นลูกของคุณหรือเปล่า”
ปุญญ์ขมวดคิ้วมุ่น กระชากเสียงถามอย่างไม่พอใจนัก “ทำไม”
“เพราะฉันเคยติดต่อคุณไปแล้วเรื่องที่ฉันท้อง แต่คุณ คุณ....” พูดถึงเหตุการณ์วันนั้นทีไร อารมณ์ของเธอจะพรุ่งปรี้ดทันที มันเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ เกลียดชังเขาอย่างที่สุด จนอยากจะอาเจียนออกมาเลยทีเดียว
“ผมทำไม”
“ฉันไม่อยากนึกถึงตอนที่คุณพูดลับหลังว่าฉันยังไงบ้างน่ะ พูดอย่างไม่ใช่ลูกผู้ชาย!” พิชชาอรเค้นเสียงว่าอย่างมีโมโห จำได้มั่นว่าเขาบอกว่าผู้หญิงที่ผ่านมาก็แค่ทางผ่านของเขา แล้วนี่มาตอแยกับเธอ แฟนสาวของเขาไม่รู้เรื่องหรือไร ยิ่งคิดก็ยิ่งเดือด
“ผมต้องการลูก …และคุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมดฐานที่พรากเขามาจากผมที่เป็นพ่อแท้ๆ”
“ฝันไปเถอะ!”
“มันต้องเป็นฝันที่สนุกแน่พิชชาอร ถ้าในนั้นมีคุณรวมอยู่ด้วย!”





#########



“มีอะไรให้ช่วยครับ...คุณพิชชาอร”
“กตัญญ์อยู่ไหน”
“อือม์…” ปุญญ์ครางอย่างยวนๆ แล้วเบี่ยงหน้ามองทางซ้ายทีทางขวาทีราวกับหาใคร ทิ้งช่วงให้เธอลุ้นจนหัวใจจะขาดออกจากขั้วอยู่รอมร่อ แล้วเขาถึงหันมาสบตาเธอบอกยิ้มๆ
“ลูกรออยู่ที่บ้าน”
“อุ๋มบอกว่าพามาที่นี่”
“ไม่มีนี่ หรือจะลองเดินหาดู” เขาผายมือออกเชิญให้เธอสำรวจได้เต็มที่ พิชชาอรมองเขาอย่างเจ็บใจ เขาทำแบบนี้คงสนุกมากสินะ แล้วน้ำในดวงตาหญิงสาวก็ค่อยๆรื้นขึ้นมาทันที ลมหายใจของเธอติดๆขัดๆราวกับจะหายใจไม่ออกในวินาทีต่อจากนี้ แล้วเม้มกัดปากตนเองแน่นจนรู้รสเลือดของคนเป็นแม่ซึ่งห่วงลูกอย่างสุดจิตสุดใจ บอกเขาเสียงสั่น
“อย่าทำกับฉันแบบนี้ ขอร้องล่ะ”
ปุญญ์ยิ้มมุมปากหน่อยหนึ่งแล้วลุกขึ้นมานั่งเบียดกับเธอ “ก็ได้ แต่คุณต้องช่วยอะไรผมสักเรื่อง”
อารมณ์ของพิชชาอรถูกกระชากออกทันที เธอผงะหนีไม่ทันเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาหาจนชิด “อะไรคะ” แล้วเอียงหลบเขาอีก ใจเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเมื่อปุญญ์ยังขยับเข้าใกล้กว่าเก่าเขาว่าอยู่ชิดใบหน้าของเธอ
“ช่วย…”
หญิงสาวยกมือขึ้นดันอกเขา หลับตาปี๋ บอกอย่างคนขี้ระแวง
“อย่านะ”


#########



ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ