Loop tie ขังหัวใจคณชายแบดบอย

ผมไม่ชอบการผูกมัด ผมไม่ชอบมันเลยตั้งแต่แพททิเซียผู้หญิงที่สวยยันเงาเข้ามาอยู่ในชีวิตเธอมีสารพัดวิธีให้ผมยอมสยบ มันเป็นเรื่องยากที่ผมจะยอมรับแต่เชื่อเถอะยัยนั่นมันนางมารน้อยชัดๆ

"ปอร์เช่ ฉันไม่อยู่สองอาทิตย์จำเป็นต้องเละขนาดนี้มั้ย!" ทันทีที่เสียงแหลมๆดังขึ้นเพื่อนผมทุกคนในห้องพร้อมใจกันลุกออกจากวงเหล้าและวิ่งไหที่หลบกัน ส่วนตัวเองคิดอะไรไม่ทันเพราะอึ้งอยู่ต้องประจันหน้ากับมารน้อยตัวแสบตามลำพัง

"แล้วหน้าไปโดนอะไรมาอีก"

"หกล้ม" ผมโกหกคำโต ไม่เคยกลัวอะไรเท่านี้มาก่อนสาบานได้ ตั้งแต่แพททิเซียกลับมารอบนี้เหมือนพายุอารมณ์เธอจะมาเต็มซึ่งผมไม่คิดจะทำให้เธออารมณ์เสียแน่ๆ โลกมันอยู่ยากขึ้นเยอะตั้งแต่ผมเริ่มมองยัยนี่

"กินเสร็จแล้วเก็บห้องให้หมดเลยนะ!"

"เห้ย แพททิเซีย" มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะทำไงใครเขาให้ทำวะ!

"ไม่ต้องมาพูด! สัญญาไม่เป็นสัญญาอย่ามากินนมฉันนะ!" พูดจบร่างบางก็เชิ่ดหน้าหนีและเดินเข้าห้องไม่สนใจพวกผมแต่ละคนเลย แล้วเกี่ยวไรกับนมวะ นมไม่เกี่ยวกับอะไรทั้งนั้นแหละ

"เห้ยได้ไง!"

"กูบอกมึงแล้ว ให้คุมเมียให้อยู่"