วิมานเร้นรัก

“คิดว่าเธอมีอิทธิพลกับความรู้สึกของฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามราตรีก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเรียบแต่มุมปากกลับจุดรอยยิ้มอ่อนเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่เขาจงใจรักษาระยะห่างจากหญิงสาวเหตุผลก็เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกันแต่สุดท้ายแล้วกลับจบลงอย่างหวานชื่น…คมเข้มไม่ต้องการกลืนน้ำลายตัวเองเขาจะรู้สึกหวั่นไหวกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้…แต่ทุกคืนที่ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มหัวใจกลับทรยศคิดคะนึงหาแต่ความอบอุ่นจากเรือนร่างอวบอิ่ม!

“ราณีไม่รู้หรอกค่ะว่าคุณเข้มรู้สึกยังไงกับราณี…แต่ราณีรู้ใจตัวเองดีว่ารู้สึกอย่างไรกับคุณเข้ม” เธอไม่ชอบทำให้เรื่องง่ายเป็นเรื่องยาก “ราณีคิดถึงคุณเข้ม…” ชัดเจนและตรงไปตรงมาหญิงสาวเคยได้ยินมาว่าสามีภรรยาไม่ควรมีความลับต่อกัน

แม้จะเป็นเพียงแค่ประโยคสั้นๆแต่ทำให้คนฟังถึงกับหน้าแดงในใจก็คิดอิจฉากึ่งชื่นชมหญิงสาวที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง…ต่างจากเขาที่วิ่งหนีความจริงและไม่ยอมรับว่ามีความสุขเมื่อมีเธอเข้ามาในชีวิต