ใบ้บุษบาบัณ

เขา...มองเธออย่างหยามเกียรติ เขา...ชี้หน้าวิพากษ์ว่านางใบ้อนาถา เขา...ยัดเยียดความชอกช้ำให้ทุกคืนวัน เขา...เข้าเสพสมในกายแล้วหายไป

‘‘ออกไป แอบๆล่ะ อย่าให้ใครเห็นเข้าใจมั้ย อ่อแล้วอย่าให้ใครรู้ล่ะว่าเธอกับฉันมีอะไรกัน ไม่อย่างนั้นฉันเอาเธอตายแน่เข้าใจใช่ไหมยัยใบ้บุษบาบัณ’’

ด้วยคำสั่งอาญาสิทธิ์จากมารดาแทบทำให้ 'เขา' คลั่งในทันใด เมื่อถูกยัดเยียดให้มีเมียใบ้
คำอ้อนวอนจากผู้มีพระคุณทำให้ 'เธอ' ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นใบ้แล้วไม่เจียมตัว ริอาจเผยอมาเป็นเมียแต่ง