เชลยใจเจ้าพ่อ

“ทีนี้ฉันก็กลับบ้านของฉันได้แล้วใช่ไหม?”หล่อนตามไปยืนข้างๆ เขา ถามขึ้น
หลังจากที่ชั่งใจอยู่นานขณะที่ชายหนุ่มกำลังมีสมาธิจดไม้กอล์ฟกับลูกของมันอย่างขะมักเขม้น
“มันจะไม่แพงไปหน่อยหรือ?”ภาคินพูดขึ้นแต่สายตายังไม่ละไปจากระยะทางตรงหน้าที่เขากำลังเล็งระยะ
“แค่ครั้งเดียวเธอเรียกซะตั้งตัวได้เลย”
“ฉันไม่ให้คุณแต่งงานด้วยก็บุญของคุณแล้วนะคุณภาคิน”กันดาเผลอตัวเสียงดังขึ้น
“เธอนี่เข้าใจพูดนะ”
“ใช่!”กันดาเดินตามเขาไป
“ฉันจะแต่งงานกับคนที่ฉันนอนด้วยเท่านั้น”
“ฉันจะแต่งงานก็เพราะอยากแต่ง ไม่ใช่แต่งเพราะนอน ไม่งั้นฉันคงต้องแต่งวันละหลายๆ ครั้งไปแล้วแม่สาวน้อย”เขาตอบหล่อน
“ไม่รู้ล่ะ!”กันดาพูดขึ้น
“ถือว่าฉันใช้หนี้คุณแล้ว...ฉันจะกลับบ้านไปหาแม่”หล่อนทำท่าจะเดินผละจากเขา
“ก็ลองดูสิ!”เขาขู่หล่อนเสียงเรียบ
“แม่เธอคงดีใจที่ลูกสาวขายตัวล้างหนี้ให้น้องชายที่ล้มมวย”
“คุณภาคิน!”กันดาอุทานเสียงดัง...นี่เขาแบล็กเมล์หล่อน