หวงรักยัยตัวร้าย

“หมู”
“หื้ม” ฉันตอบรับในลำคอเบาๆ แต่ไม่ได้หันไปมองเพราะกำลังตั้งใจถ่ายสไลด์บนหน้าจอโปรเจคเตอร์ที่อาจารย์บอกว่าไม่มีในชีทเรียน คือย้ำบ่อยมากจนฉันคิดว่ามันต้องออกสอบแน่นอนเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใช้ให้เกิดประโยชน์ คนอื่นๆก็ทำแบบฉันนะ ขี้เกียจจะใช้มือจด
เยอะขนาดนี้จดไม่มีทางทันหรอก อาจารย์เปลี่ยนก่อน วิชาอื่นฉันก็ใช้เทคนิควิธีนี้เหมือนกัน มันง่ายและสะดวกดี
“หมู”
“ว่าไง เรียกแล้วทำไมไม่พูดล่ะ” ฉันหันไปมองแวบหนึ่งแล้วรีบมองไปหน้าห้องเรียน ฉันไม่อยากพลาดการถ่ายรูปเก็บเอาไว้เพื่อความอุ่นใจไปสักสไลด์ เพื่อนคนอื่นไม่ได้ทำความรู้จักไว้ ต้องเพิ่งตัวเองนี่แหละ
คนข้างๆนี่อย่าหวังเลย ไม่เจ๊าะแจ๊ะฉันก็เล่นเกมส์ ลากมาด้วยได้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว แต่ถ้าดื้อแพ่งจะไม่มาแล้วฉันจะมาคนเดียวในวิชานี้ก็ไม่ยอมปล่อยนะ สรุปก็ต้องตามก้นฉันมาอยู่ดี
“ก็เมียไม่ยอมสนใจ เอาแต่จ้องไอ้จอสี่เหลี่ยมกับหน้าอาจารย์” เสียงทุ้มพูดสะบัดในช่วงท้ายหน่อยๆ ถ้าไม่สนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเวลาสอบใครจะช่วย ต่อให้สนิทกับลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยมากแค่ไหนใช่ว่ามันจะอุ่นใจได้ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนดีที่สุด
ฉันขยับมุมปากขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้หันไปมองหรอก เพราะยังไม่ว่างมานั่งเอาใจคนขี้งอนที่ชอบให้ฉันมองตัวเองอยู่ในสายตาตลอดเวลา ยกเว้นตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งถ้าไม่นับตอนเรียนหรือตอนที่ขุนต้องทำงานเราก็ตัวติดกันเสมอ คู่รักบางคู่อาจจะเซ็งหรือเบื่อที่ไม่มีเวลาส่วนตัวหากแฟนทำตัวติดแจ แต่ฉันชอบนะที่เป็นอยู่อย่างนี้ เพราะนั่นหมายความว่าเราสำคัญสำหรับเขามาก
“ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ หมูแดงกำลังทำอะไรอยู่อยู่ขุนก็เห็นอยู่นี่นา”
นี่ฉันจะหลุดขำออกมาแล้วนะ อะไรจะอ้อนแรงเบอร์นี้คะทูนหัว เอาคางมากระแทกหัวไหล่ฉันจึกๆอย่างเรียกร้องความสนใจ สุดฤทธิ์ โถ ไอ้หมาน้อยเอ๊ย!