ลิขิตรัก นาย เวลา

“ก็ที่มึงไปสารภาพรักไง”มันกระชากเสียง ทำเป็นไม่พอใจไปได้
“อืม แล้วไง” ผมเหล่มองนิดหนึ่ง ตอบเสียงเหนื่อยๆ
“มึงชอบเค้า…หรอวะ” ปกติมันไม่ใช่คนเซ้าซี้นะ แล้วนี่อะไร...ไม่จบ!
“อืม เค้าน่ารักดี กูไม่สนใจเรื่องอื่นหรอก” ผมตอบตามที่ใจผมคิด
“แล้วถ้า…เป็นกูล่ะ” มันสวนกลับทันที
ประโยคเหยียดยาวที่ผ่านมา เรานอนคุยกันตามปกติ แต่พอเจอคำถามสุดท้ายผมรีบลุกขึ้นนั่งทันที ใช้ความสามารถที่พอจะมีอยู่บ้างประมวลผล มันต้องการอะไรกันแน่นะ หรือมันอยากบอกอะไรผม
ไม่นะ! ไม่ใช่! ไม่จริง! ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผมเป็นผู้ชายนะครับ ไม่ต้องชี้นำเลย ที่มันทำแบบนี้เพื่อจะยัดเยียดเด็กคนนั้นให้ผม แล้วจะเคลมกรีนไว้เองใช่ไหม ไม่เห็นต้องอ้อมโลกขนาดนั้นเลย
“มึงอะนะ! แค่จูบกูยังทำหน้าขยักแขยง แต่ก็ได้นะ! ถ้ามึงชอบกู” ผมตอบกวนทีนไปอย่างนั้นเอง แถมยังใช้สายตาอ่านกิน ไล่สำรวจร่างกายมันอีกด้วย

=========================

“รุ่นอะไรวะเนี่ย ไอโฟนเฉินเจิ้นหรือเปล่า” เพ็งดูรอบตัวเครื่องอย่างตั้งใจ วัสดุเรียบหรูสไตล์ของค่ายนี้เลย โลโก้ ซีรี่ย์นัมเบอร์อยู่ครบทุกตัว ฟังชั่นใช้งานได้ปกติ
“ของแท้นี่หว่า แล้วมันรุ่นอะไร”
“ดูๆ ไปสวยกว่าที่ใช้อยู่อีก”
“หรือจะเป็น i8 หรือ i10 วะเนี่ย”
ผมพอมีความรู้เรื่องเทคโนโลยีอยู่บ้าง จึงดูออกว่าของแท้แน่นอน แต่ที่แปลกคือมันเป็นรุ่นที่ยังไม่วางขาย
...รุ่นที่มาจากอนาคต