เจ้าสาวเบอร์รอง

“คิดว่าฉันอยากแต่งกับเธอนักหรือไง ที่ทำนี่ก็เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่เสียหน้า เดี๋ยวฉันจะไปบอกช่างแต่งหน้าส่วนเธอก็อยู่ในนี้รอ”
กาสะลองมองคนที่พูดจากห่างเหินกับเธอในรูปแบบที่ไม่ใช่แค่ ‘ผม’ กับ ‘คุณ’ ด้วยแววตาไหววูบ ในอกปวดแสบปวดร้อน ทั้งคำพูด น้ำเสียง และแววตาไม่เหมือนกลินท์เมื่อสิบกว่าปีก่อนสักนิด ตอนนั้นเขายังเป็น ‘พี่โต’ สำหรับเธอและน้องสาว แต่เมื่อไหร่กันที่เขาเป็น ‘พี่โต’ สำหรับแก้วเจ้าจอมคนเดียว...
กาสะลองสะบัดแขนจนหลุด เธอพุ่งไปที่ประตูหมายจะคว้ามันเปิดออก แต่ยังไม่ทันได้ทำก็ต้องเผลอกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อร่างเธอปลิวหวือเข้ามาในอ้อมกอดของกลินท์ เธอไม่ทันได้พูดอะไรออกมากลินท์ก็ก้มหน้ามาชิดและประกบปากปิดกลืนเสียงหนวกหูของเธอไว้ทันที