ทัณฑ์มธุรส

เขาเคยเป็นหนุ่มอารมณ์ดี
แต่วันนี้ชีวิตพลิกผัน เกิดเป็นปมแค้นแสนชัง
เธอจึงต้องชดใช้ความผิด โทษฐานที่ทำให้เขา 'เสียแรงรัก'
.......................................

เพราะรู้ตัวว่าผิด “มัตติกา” จึงยินดีรับโทษ ขอเพียงให้คนลงทัณฑ์เป็นเขา
เมื่อความหวังดีต้องกลายเป็นความผิดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต
เธอจึงไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เมื่อ “ปัตต์ ปรมัตถ์” เรียกร้องให้เธอชดใช้ความผิด
ด้วยการ ‘ทำทุกอย่าง’ ให้เขาพอใจ
แต่มัตติกาไม่รู้เลยว่าปัตต์ไม่ได้ต้องการลงโทษเธอเท่านั้น
แต่เขายัง ‘ใช้ประโยชน์’ จากความสำนึกผิดของเธอ
หญิงสาวต้องกลายเป็น ‘เหยื่อ’ ที่ปัตต์ใช้ล่อศัตรูของเขา
และทั้งที่รู้ เธอก็ยินดีที่จะมอบให้เขาทั้งหมดที่มี
...........................

“อะไร้” ปัตต์ขึ้นเสียงสูงอย่างเหยียดหยัน “คิดว่าผมจะเอาคืนด้วยการลากคุณขึ้นเตียงบ้างงั้นเหรอ อย่าคิดอะไรเข้าข้างตัวเองแบบนั้น อย่างคุณ ขนาดอยู่ในที่เปลี่ยวๆ มืดๆ แบบนี้ผมยังไม่เกิดอารมณ์เลย แล้วอีกอย่าง ผู้หญิงทุกคนที่มีเซ็กซ์กับผมจะได้ขึ้นสวรรค์ซ้อนกันหลายชั้นจนหนำใจ!”
“ทุเรศ!” มัตติกาทนไม่ได้ น้ำเสียงของปัตต์ทั้งดูถูกเหยียดหยามและอวดดี ไม่นึกสักนิดว่าเขาจะพูดจาแบบนี้กับเธอ แต่คำสบถของหญิงสาวไม่ได้ทำให้ปัตต์สะดุ้งสะเทือน เขาเพียงกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก
“เธอจะครวญคราง บอกว่าชอบที่สุด มีความสุขที่สุด ซ้ำยังขอให้ผมทำอีกบ่อยๆ ซ้ำๆ นานๆ”
“นี่! หยุดพูดสักทีได้มั้ย”
“ทำไม แค่นี้ฟังไม่ได้ ทีแผนการของไอ้แดนสรวงคุณกลับฟังได้เข้าใจดี”
“เขาไม่ได้พูดเรื่องนี้ เขาบอกแค่ว่าอยากคุยกับคุณปราณ”
“ผู้หญิงงี่เง่า โดนผู้ชายเป่าหูเข้าหน่อยก็หลงเชื่อ”
“ฉันเปล่านะ”
“ยังจะเถียง...”
“ไม่ได้เถียง...”
“หยุด! ผมแค่จะบอกให้คุณรู้ว่าผู้ชาย ถ้ารักจริง เขาจะทำให้ผู้หญิงบนเตียงของเขามีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด ไม่ใช่จมอยู่กับกองทุกข์ในหลุมนรกอย่างที่ไอ้สัตว์ตัวนั้นทำกับพี่ปราณ!”
พอถึงจุดนี้มัตติกาก็ปิดปากเงียบ เห็นจริงตามคำของเขา ผู้ชายคนหนึ่งลองถ้ารู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงไม่รักแล้วยังบังคับขืนใจก็ไม่เรียกว่าผู้ชายแล้ว หญิงสาวอยากบอกเขาว่าเธอเข้าใจดี แต่เหมือนปัตต์จะยังพูดไม่จบ เหมือนเขายังต้องการตอกย้ำบางเรื่องราวให้เธอรู้สำนึก
“และผมไม่ใช่พระเอกนิยายน้ำเน่าอย่างไอ้แดนสรวง...” ชายหนุ่มลดระดับน้ำเสียงลง ซึ่งมัตติการู้สึกว่ามันน่ากลัวกว่าตอนที่เขาพูดเสียงดังมากนัก แถมยังขยับกายเข้ามาใกล้ มองจ้องหน้าคนที่พยายามเอนหลังแนบเบาะเพื่อรักษาระยะห่างด้วยความหวาดหวั่น
“ไม่นิยมจับผู้หญิงมาบำเรอกาม...” เอื้อมมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้ หญิงสาวอยากขัดขืนแต่ก็รู้ว่าการนิ่งไว้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้
“ผู้ชายอย่างผม คัดผู้หญิงที่จะพาขึ้นเตียงเพื่อมอบความสุขให้...” ปัตต์เน้นเสียงคำว่า‘ขึ้นเตียง’ก่อนจะหัวเราะหึเมื่อเห็นหญิงสาวกัดฟันสะบัดหน้าหนี
“แต่ถ้าแค่สนุกกันเล่นๆ เป็นแค่ผู้หญิงผ่านทางที่ไม่มีความหมาย ไม่มีค่า ไม่ต้องใส่ใจความรู้สึก สถานที่ หรือเวลา ก็ไม่เกี่ยง”