แก้วราหู

จะหางามสามโลกก็เหลือหา
สมเป็นนางพญาอันสูงสุด
บ่ควรคู่ผู้ใดในมนุษย์
ควรสมมุติแต่กษัตริย์ขัตติยา

วสวีรู้สึกว่าชื่อของหล่อนสมกับตัวหล่อนอย่างแท้จริง...

ความงามตามแบบของหล่อน
ไม่เหมาะจะเทียบกับสตรีใดทั้งสิ้น
เว้นไว้เสียแต่ผู้เป็นนางพญา
เหลือบมองมณีที่ทอประกายพร่างพราวอยู่ในอุ้งมือ
นี่ก็ความงามอีกแบบหนึ่งเหมือนกัน
ความงามที่น่าพิศวงและแฝง
ความเร้นลับไว้เช่นเดียวกับสตรีโฉมงามผู้นี้
หากแต่มาจากวัตถุที่ปราศจากชีวิตจิตใจ
ผิดกับความงามที่มีชีวิตตรงหน้าของเขา
ถึงกระนั้น ลักษณะของขัตติยานีและแก้วราหู
กลับคล้ายคลึงกัน ราวกับเป็นส่วนสะท้อน
ลักษณะของกันและกัน