ฝนชะช่อมะม่วง

หลังจากไปอยู่ต่างประเทศกว่าสิบปี
รักลิขิตต้องกลับมาพักบ้านเก่าด้วยหน้าที่การงาน
ในคืนฝนพรำ บ้านร้าง ซอยเปลี่ยว และต้นมะม่วง
ความผิดเก่าก่อนกำลังรอเวลาเอาคืน!
. . . . . . . . . .

‘คุณเป็นคนทำงานดี ประสบการณ์ครั้งนี้คงทำให้คุณมีโอกาสได้ไต่ระดับสูงขึ้นไปในไม่ช้า ขอให้คุณโชคดีในการเดินทาง’

บอกแล้ว…เขาเป็นคนหัวดี

เรียนดี พอเรียนจบก็กลายเป็นพนักงานที่ดี

แต่นั่นหมายความว่าเขาเป็น ‘คนดี’ ด้วยรึเปล่า?

เสียงแกรกกรากข้างหน้าต่างดังขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางความมืดและเสียงฝนที่เริ่มเปลี่ยนเป็นจังหวะหยาดหยด

แปลกดี ก่อนจะจมสู่นิทรา จินตภาพที่เกิดขึ้นในห้วงมโนสำนึก กลับรู้สึกละม้ายเสียงนั้นมีต้นกำเนิดจากนิ้วมือของใครบางคน
พยายามกวักไกว

ขูดเคาะบานหน้าต่างประดุจเรียกร้อง

เพรียกหาด้วยเรี่ยวแรงสุดท้าย จนทุกปลายนิ้วเกิดบาดแผลเหวอะหวะ โลหิตหยาดย้อย

รอ...รออยู่...