Eurasia รักเข้าแล้วคุณชายเอเลียน

"กรี๊ดดดดดดดด!!!"
"ระวัง!"
พรึบ!
หมับ!
มะ...เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเหมือนว่าตัวเองตาฟาด พีเนียร์วิ่งมาดึงฉันไว้ทันทำให้ฉันไม่ล้มลงกระแทกพื้น ฝ่ามือของเขาจับแน่นอยู่ที่เอวของฉัน และหน้าของฉันก็ซบอยู่บนหน้าอกของเขา มันเหมือนว่าเราสองคนกำลังยืนกอดกันอยู่
แต่สิ่งที่ฉันสนใจมันไม่ใช่เรื่องที่เขากอดฉัน แต่เป็นเรื่องที่เขาวิ่งมารับฉันทันได้ยังไง ก่อนหน้านี้เขาอยู่ห่างจากฉันประมาณเกือบสิบก้าว แต่เมื่อกี้เขากลับใช่เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาทีถึงตัวฉัน ฉันว่าฉันเดาไม่ผิดแน่ๆ
"แวมไพร์!!!"
ฉันพูดพร้อมกับพลักพีเนียร์ออก ทำให้ขาฉันที่เจ็บอยู่แล้วพับลงกับพื้น มันไม่มีทางที่คนธรรมดาจะวิ่งได้เร็วขนาดนี้ และยิ่งนึกถึงสีหน้าเขาตอนที่เห็นเลือดฉัน ฉันก็ยิ่งมั่นใจ