ม่านรักร้าย พ่ายเสน่หา

เธอได้แต่เฝ้ามอง เฝ้าแอบรักข้างเดียวมาตลอด
เพื่อนคนเดียวที่เธอได้แค่อยู่ใกล้ๆ ก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
เพื่อนคนเดียวที่เธอไม่กล้าอาจเอื้อมที่จะครอบครอง
แม้จะเป็นเพียงการแอบรักข้างเดียว แต่ก็ทำให้เธอเจ็บร้าวทุกครั้งที่เห็นชายหนุ่มควงคนอื่น...

“ไปไหนมา ค่ำมืดดึกตื่นพึ่งกลับ” เสียงเยียบเย็นเอ่ยถามหญิงสาว
“อ๋อ เดินเล่นมานะ ไปเที่ยวตลาดได้อะไรมาบ้าง” แม้แปลกใจกับน้ำเสียงของเพื่อน แต่ก็ไม่ติดใจสงสัย
“แล้วใครมาส่ง” วิทวินทร์ไม่สนใจคำถามของคนตรงหน้า สิ่งเดียวที่อยากรู้คือ ไอ้ผู้ชายที่มาส่งหญิงสาวคือใคร เขาโกรธ โกรธมากที่กลับมาแล้วไม่เจอเพื่อนรัก เดินหาบริเวณใกล้บ้านพักก็ไม่เจอ กลัวก็กลัวว่าหญิงสาวจะเป็นอันตราย แต่สุดท้ายก็เห็นเพื่อนรักเดินหัวร่อกระซิกริกรี้มากับชายหนุ่มแปลกหน้า แค่คิดถึงชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น พลันให้ใบหน้าหล่อเหลาเย็นเยียบมากขึ้นเรื่อยๆ
“อ๋อ พี่ตะวันนะ พึ่งรู้จักกันโดยบังเอิญนะ” เอ่ยพลางยิ้มสดใสให้เพื่อคลายบรรยากาศตึงเครียดที่หญิงสาวไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาได้ยังไง
“พึ่งรู้จัก แต่ไปเรียกมันว่าพี่ แล้วรู้ได้ยังไงว่ามันไว้ใจได้” เอ่ยเสียงเย็นยะเยือกพยายามเก็บอารมณ์ที่กำลังปะทุดุเดือดในใจไม่ให้ปะทุมาด้านนอก