เมืองมณียา

สำหรับเธอ…ดวงตาไม่ใช่หน้าต่างของหัวใจ แต่มันคือหน้าต่างแห่งการเวลา กับรักต้องห้ามและการรอคอย
“เวลาเช่นนี้ อาจจะไม่มีเหลืออีก ขอให้ชบาได้ทำให้มะลิรับรู้ความรู้สึกที่มีความสุข เหมือนกับที่ชบาได้รับบ้างนะที่รัก”
เสียงหวานเว้าวอน ส่งมือประคองใบหน้าที่ซบอยู่บนหน้าอกของเธอขึ้นมามอง…เธอไม่เคยปฏิเสธได้สักครั้งเดียว เพราะเธอก็มีความต้องการเช่นเดียวกันและชบาก็แสนจะรู้ใจเธอไปเสียทุกครั้ง