ตะวันร้ายที่ปลายรุ้ง

“...หวังว่าพ่อจะไม่ยกมรดกให้อาซันหมดหรอกนะคะ”
“หือ..นี่คิดว่าอาจะโกงเรารึไง ปลาย..”
“แหม..อาซันรวยจะตายไปค่ะ มรดกของพ่อแม่ปลายก็แค่เศษเงินสำหรับอาซัน พ่อคงไม่สร้างเงื่อนไขพิลึกๆแบบที่ปลายเคยเจอในละครหลังข่าวหรอกนะคะ”
“หือ?..แบบไหน..”
“ก็แบบว่า..”
ปลายรุ้งส่ายหน้าไปมา เธอแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเมื่อพบว่าแววตาคมดุคู่นี้นั้นจ้องมองเธออย่างเขม็งประมาณคาดโทษไว้ว่าให้พูดดีๆหน่อยอะไรทำนองนั้น..
“ก็..อาจจะยกมรดกให้อาซันโดยให้ปลายอยู่เป็นเด็กในปกครองจนอาซันแต่งงาน..แล้วเกิดอาซันไม่ยอมแต่งงานล่ะคะ..ปลายมิต้องเป็นเด็กไปจนตายรึไง”
“หึ..ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะปลายจะทำยังไง?..”
“หือ ปลายจะทำไงได้ล่ะคะ นอกจากเกาะอาซันเหมือนปลิง ปลายจะทำอะไรได้ล่ะ ทำไร่ชาก็ไม่รู้จะเจ๊งหรือเปล่า ทำงานก็ไม่รู้จะพอค่ารถเมล์กับค่ากินหรือเปล่าก็ไม่รู้ เกิดต้องเช่าห้องอยู่อีก มีหวังปลาย อดตายตั้งแต่ปีแรก..หวังว่าพ่อคงไม่ใจร้ายกับปลายหรอกนะคะ”