ป๊ะป๋าหน้าใส หัวใจว้าวุ่น (Daddy Young)

ผมเดินมาเปิดประตู ทั้งที่ยังไม่ใส่เสื้อผ้า ทั้งร่างมีแค่กางเกงบ๊อกเซอร์ติดกาย คิดว่าคงเป็นพวกไอ้แก็ปเมามาจากผับแล้วไม่อยากกลับบ้าน จึงไม่ได้ใส่ใจกับการแต่งกายสักเท่าไหร่

แอ๊ด...

“มาห่าอะไรตอนนี้วะไอ้...” ผมเตรียมด่ามันเต็มที่ แต่ภาพเบื้องหน้าคือผู้หญิงในชุดกางเกงยีนส์ขายาวขาดที่หัวเข่ากับเสื้อยืดสีขาวมือข้างขวาจับอยู่ที่กระเป๋าลาก ใบหน้าตกแต่งอ่อนๆ พวงแก้มเธอใสมากเหมือนเวลาไม่เคยพรากความสดใสให้หนีจาก ผู้หญิงคนนี้...แฟนคนแรกของผมกับอีกคนเด็กสาวฝรั่งน่าจะเป็นลูกครึ่งอายุสักสิบสี่สิบห้า ใส่กางเกงขาสั้นเท่าหัวเข่าเสื้อยืดสีดำส่งยิ้มบางๆ ให้ผม ข้างหลังเธอสะพายเป้มือจับอยู่ที่สายสะพายด้านหน้า

“มาหาใคร” ผมถามทั้งที่รู้ว่าทั้งสองน่าจะมาหาผม ไม่นึกว่าประโยคถัดมาจะทำให้ผมขาสั่นจนต้องหาที่ยึด

“มายด์กับลูกมาขออยู่ด้วย พวกเราไม่มีที่ไป”

“สวัสดีค่ะ คุณพ่อ”

ปัง! ผมปิดประตูใส่หน้าสองสาวอย่างรวดเร็ว

เด็กฝรั่งคนนั้นลูกใครวะ?

“ตาเขาเป็นฝรั่ง มึงจะให้หน้าลูกมึงออกมาแขกหรือไง สันดาร!”