เสน่ห์นาง

“เมื่อถูกจองจำทุกคืนวัน ฤาจะมีความฝันใดงดงาม”
นั่นคือสิ่งที่เกิดกับนาง การถูกจองจำทั้งเป็นในที่แคบสี่เหลี่ยมพอดีตัว
ตายทั้งเป็น เหลือแต่คำอาลัยต่อผู้ชายคนหนึ่ง
หรือลืมข้าแล้ว ผัวข้า...ลืมว่าเคยพร่ำคำรื่น...นานวันนานนักจักหวนคืน...ขมขื่นอยู่ในความมืดอันยืดยาว
โศกนาฏกรรมของคนบนโลกนี้ ไม่มีโศกใดใหญ่เท่ากับโศกนาฏกรรมของความรัก
นาง...จากบ้านผญาไพรคือคนคนนั้น
เมื่อพ่อตาย นางก็ตามคุณพระราชกฤติยาเข้ามาพระนคร มาพบความรัก มาพบชะตากรรม นางได้แต่นั่งทอผ้า ผ้าทอลายลูกแก้วของนางเป็นผ้าทอที่ไม่เหมือนใคร...
นางสามารถสอดใส่มากกว่าเส้นผ้าไหมที่ย้อมสี มากกว่าการมัดเส้นด้ายทำ ลวดลาย นางใส่บางสิ่งที่พิเศษไปกว่านั้น...ผ้าลายลูกแก้ว...สีดำ...ลายวงลูกแก้วนั้นเน้นสีดำจัด...ขึ้นเป็นเงาๆ กับแสงไฟตะเกียง
และชะตากรรมก็ทำให้นางถูกห่อด้วยผ้าลายลูกแก้วนี้ขังในที่แคบเนิ่นนาน
ความผิดที่ไม่ได้ก่อ หมุนกงล้อผ่านเวลาเพื่อจะเอาคืน
ถึงเวลาสะสาง บุญคุณ ความแค้น ความรัก
ทุกชีวิตกลับมาที่เรือนแพชายน้ำริมคลองพระราชอีกหน
กระแสของชะตากรรมที่พัดพาผู้คนมาร่วมกันในอดีต แล้วแยกจากกัน ต่อจากนั้นก็ได้พบกันใหม่เพื่อสะสางให้จบ
ดับทุกข์ ดับโศก
คืนโลก คืนหล้า
กรรมใดใครก่อต่อมา
หยุดฟ้าหยุดดินแล้วสิ้นกัน
งานเขียนเรื่องภูตผีของ อาริตา เล่มนี้่จะอยู่ในความทรงจำของคุณไปอีกนานแสนนาน ขอฝาก เสน่ห์นาง กับนักอ่านที่รักทุกท่านด้วย