Love wile คนฆ่าเวลา

'แก้มใส' สำหรับผมเธอก็แค่ของเล่นชั่วคราว
ไม่ได้คิดจริงจังถึงขั้นอยากจะยกสถานะให้เป็นเมียหรืออะไรสักอย่าง

“เลิกพยศ ถ้ายังไม่อยากให้ไอ้ผู้ชายตรงหน้าเห็นหนังสดของฉันกับเธอ” ผมขู่เธอต่อหน้าชู้บางตัว

“หยาบคาย” ส่วนเธอก็พยศแล้วพยศเล่า มันน่านัก...

----

'กรุงโซล' คือซาตานร้ายที่เข้ามาเพื่อล่อลวงฉันให้ติดอยู่ในวังวนที่เรียกว่า
'เกมชิงหัวใจ' เกมที่ใครเผลอยกหัวใจให้ใครก่อนคนนั้่นเป็นฝ่ายแพ้
และฉันจะต้องเป็นคนชนะเกมนี้เพื่อเอาคืนสิ่งที่เขาทำกับฉัน
แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ซาตานอย่างกรุงโซล
ฉันเหมือนเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือของเขา

“อย่ามาทำสำออยแก้มใส ผู้หญิงมั่วไม่เลือกแบบเธอมันต้องเจอกับฉัน
วันนี้ฉันจะปราบพยศคนอย่างเธอให้สาแก่ใจเลยคอยดู”
แคว่ก~~
“ไม่นะ อย่า ออกไปนะ อื้อ!”
พรึ่บ! เขาคร่อมตัวลงมาทับฉันไว้ เอาผ้าคลุมไหล่ฉันที่ฉีกเป็นสองท่อน
มัดมือทั้งสองข้างรวบเข้าด้วยกันผูกไว้กับหัวเตียง อีกท่อนใช้มัดปิดปากฉันไว้
“อื้อๆ” ฉันพยายามเปล่งเสียงในลำคอร้องท้วง ดีดดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากซาตานตรงหน้า
“เอาเลยแก้มใส ดิ้นเลย เดี๋ยวพอเธอหมดแรงฉันค่อยจัดการกับเธอทีหลังก็ยังไม่สาย”
ร่างสูงตรงหน้าใช้สายตาเหยียดหยามมองฉัน มือเขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออกแบบใจเย็น
จากนั้นก็ตามด้วยเสื้อกล้ามสีขาวตัวใน เหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
“ดิ้นอีกสิ ดิ้นเลย ฉันอนุญาต”
"แต่อย่าลืมตัวไปล่ะ ของมันเคยๆ อย่ามาทำเป็นบริสุทธิ์หน่อยเลยว่ะ รำคาญ!!”