หัวใจไร้ขีดจำกัด

สัมผัสที่แนบแน่น บอกถึงความถวิลหาทุกขณะจิต มาหลายวัน ทุกสัมผัส ลบล้างสิ่งที่ณวัชธ์ตะขิดตะขวงใจ ที่จะเรียกมันว่า..ความรัก ลบความกลัว สิ่งที่เขาเฝ้าบอกตัวเองว่า มันไม่ถูกต้อง ลบความอาย หากจะมีใครล่วงรู้
ยามนี้ เวลานี้.. ทุกอณูของร่างกาย และจิตใจ บอกย้ำว่า เขา กับ..เด็กคนนี้ รักกัน เหลือเกิน...
เวลา ผ่านไปอย่างไม่มีใครสนใจ ร่างที่ผละออกจากกัน แต่มือยังเกาะกุม เหนี่ยวกันไว้ ราวกับจะบอกแก่กันทางใจเงียบๆ ว่า จะ..รัก กัน เช่นนี้ ไปอีกนาน ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ....
“ไก่.. พี่คิดว่า..ไก่ไม่ต้องไปหางานทำที่ไหนหรอก..”
ธนาพลิกร่างขึ้น ชะโงกเงื้อมบนแผ่นอก กำยำ เปลือยเปล่า มือไล้แผงอกรกขนไปมา นัยน์ตาเลื่อมพราว ดูดดื่ม
“ทำไมหรือฮะ? อย่าบอกว่า พี่วัชธ์ขี้เกียจขับรถไปหานะฮะ”
“ไม่ เราจะอยู่ด้วยกันเลย!”
ใบหน้าที่วางคางบนอกเขา ผละขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แต่แววตา ก็จ้า ตั้งแต่ยังไม่รู้เรื่องแล้ว
“อย่าบอกว่า พี่วัชธ์จะ..เปิดเผย..?”