รอยใจในม่านฝน

เธอ...ผู้แบกความรู้สึกของตนเอง ออกเดินทางเพื่อหนีความเจ็บร้าวในใจ

เขา...กับความรักที่ต้องเก็บซ่อนไว้ บนเส้นแบ่งเลือนรางของคำว่าถูกผิดและดีงาม

เมื่อดวงใจสองดวงที่หมองด้วยม่านฝนแห่งความรู้สึกเดินทางมาพบเจอระหว่างการเดินทาง ในแดนแห่งอารยธรรมเก่าแก่และภูเขาสูง ปมในใจนั้นจะคลี่คลายออกได้หรือไม่

***

ทำไมเขาถึงต้องจับจ้องมองดวงตาคู่นั้น...เขาไม่รู้ ทำไมเขาจึงไม่ถอยห่างอย่างที่เคยคิดว่าควรถอยห่าง...เขาก็ไม่รู้

ทั้งที่เขาบอกตัวเอง หล่อนคงไม่มีวันคิดชอบพอเขา และเขาก็บอกซ้ำๆ กับใจ...ตัวเขาเองไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใครในยามนี้ หัวใจของเขายังเจ็บ ยังไม่มีช่องว่าง...

แต่ทั้งหมดที่เขารู้ตอนนี้คือเขาเสียดาย...ที่จะให้สายใยบางๆ ที่เขากำไว้ในมือนี้หลุดหายไป เหมือนคนที่เฝ้ามองผีเสื้อกรีดปีกโบยบิน รู้ว่าไม่ควรและไม่สามารถเอื้อมคว้าด้วยมือเปล่า หากก็อดไม่ได้ที่จะจับจ้อง ไม่ละสายตา...

ที่สุดแล้ว ใจเขาอาจจะไม่ได้แหลกสลายลงสิ้นเชิงอย่างที่ตนเองคิด

หรือไม่ มันก็อาจจะเริ่มประสานคืน เยียวยาตัวเองกลับมา

เขาไม่รู้ว่ามันเป็นแบบไหน เขาไม่รู้ว่านี่เป็นปาฏิหาริย์แบบหนึ่งแบบใดหรือเปล่า

เขาไม่จำเป็นต้องรู้...

***

นวนิยายรักเชิงท่องเที่ยวภาคเหนือ (ลำปาง-เชียงใหม่) เคยตีพิมพ์ในนามปากกา ชลาริน