ระบำลมหนาว

ครั้งหนึ่ง... Imagine คือคำที่เขาเคยกระซิบบอกหล่อน หญิงสาวจากประเทศอีกซีกโลกให้กล้าฝันร่วมกัน ทว่าฝันนั้นกลับสลายลงด้วยกำแพงที่ไม่คาดคิด แม้หัวใจจะรักแค่ไหน

สองปีผ่านไปในนิวยอร์ก ทั้งคีธและนัฏฏาต่างฝ่ายต่างพยายามกลบฝังความทรงจำในวันวาน เริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่แล้วในคืนหิมะแรกของฤดูหนาว...กลางแมนฮัตตัน สายลมแห่งโชคชะตาพัดพาทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง แต่วันนี้ต่างคนต่างมีปัญหาของตนที่ต้องสะสางและเส้นทางที่จะก้าวเดินไป

บนความแตกต่าง สองหนทางจะแยกจากกันไปตลอดกาล หรือฤดูจะเปลี่ยนผัน และหิมะที่ถมทับใจสองดวงอยู่นั้นจะหลอมละลาย?

****

ร่างสูงแกร่งของเขาสะท้านสั่นไม่ต่างไปจากหล่อนยามมือของเขาไล้ไปตามผิวกายเย็นเฉียบ อ้อมแขนยิ่งรัดแน่นจัด เหมือนเขาเองก็ต้องการให้หล่อนอยู่ตรงนั้น เป็นหลักยึดให้เขาเช่นกัน แต่ละจังหวะการเต้นของชีพจรส่งผ่านมาถึงหล่อน...โลดแรง...จนนัฏฏาเหมือนจะรู้สึกได้ถึงเลือดที่ไหลพล่านอยู่ภายใน ไฟแห่งชีวิตที่หล่อนลืมเลือนไปนานแสนนาน

หัวใจของหล่อนเต้นได้อีกครั้ง หล่อนหายใจได้อีกครั้ง ในอ้อมกอดเขา...น้ำตาแต่ละหยดที่รินลงเหมือนน้ำแข็งหลอมเหลว ปลุกให้ต้นอ่อนของความรู้สึกนานัปการที่ถูกฝังตายอยู่เบื้องใต้เสียดยอดขึ้น...ตื่นฟื้นจากนิทรา

“แน็ท...”

คำขานของเขาสะท้อนแรงอยู่แทบดวงหน้าหล่อน ก่อนจะแปรผันเป็นรอยจุมพิต...อ่อนหวาน หนักหน่วง มันส่งให้ร่างบางสะท้านขึ้น หล่อนเกร็งตัว ขืนกายอยู่ชั่วครู่ ก่อนโลกโดยรอบนั้นจะถูกลบละลายลง เหลือเพียงความรู้สึก... สะทกไหวราวกับก้านอ่อนของดอกไม้ที่ต้องลมแรง

หล่อนรู้เพียงสัมผัสนั้นให้ชีวิตและลมหายใจกับหล่อน ทำให้รู้สึก ไม่ใช่เพียงรู้...ว่าใครคนหนึ่งยังต้องการ ยังเห็นหล่อนมีความหมาย

เพื่อจะรู้สึกว่าหัวใจหล่อนยังคงสูบฉีดเลือด หลังความหนาวเยียบชืดชาราวกับถูกกลบฝังไปใต้หิมะ...เนิ่นนาน