ค่ายอาสาพัฒนารัก

“จะมาอยู่ดอยไหมคะ” อยู่ ๆ เด็กหญิงก็เอ่ยถามให้ได้ยินกันสองคน แม้แต่เด็กตัวเล็ก ๆ ก็รู้ว่าครูหมายปองสาวเจ้า

“ไม่รู้ซี พี่ไม่ใช่คนดอย บ้านอยู่เมือง อยู่ไกลด้วย” หญิงสาวตอบเลื่อนลอย ยะเสอะมีสีหน้าผิดหวัง ไม่ใช่อาวรณ์หรอก คงผิดหวังแทนคุเป้าของเธอ “อยากให้มาอยู่เหรอจ๊ะ”

“ก็พ่อว่าพี่จะมาเป็นเมียคุเป้า”

หญิงสาวเกือบหลุดหัวเราะพรืด ใบหน้าแดงก่ำด้วยกระดากอายระคนขบขัน

“มาไม่ได้หรอกยะเสอะ” ศนิไม่อยากให้ความหวังเด็ก ยะเสอะเสียใจแทนคุเป้า แต่ก็ตั้งใจฟังเงียบ ๆ “...มันไกลเกินไป ลำบากเกินไป พี่อยู่ไม่เป็น เข้าใจไหม”

เธอมีเหตุผลมากกว่านั้น แต่กลัวเด็กหญิงทำความเข้าใจไม่ได้ จึงบอกเพียงผิวเผิน

“หรือคุเป้าจะลงไปอยู่กรุงเทพฯ กับพี่”