ขวัญใจนักรบ (ขวานฟ้า)

นายทหารหนุ่มเดินทางกลับไปเยี่ยมแม่และได้ช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังถูกคุกคามโดยบังเอิญ โดยที่เขาจำเธอไม่ได้ ทั้งๆ ที่เธอเคยวิ่งตามเขาไปโรงเรียนในสมัยเด็กเป็นประจำแต่ตอนนี้เธอคือนางพยาบาลสาวสวยไปเสียแล้ว

"ขิงเป็นเมียพี่ไม่ใช่เหรอ จูบเมียไม่เห็นจะแปลก"
"ยังจะมาพูดแบบนี้อีก!" ลมหายใจดารินทร์ฟืดฟาด เธออยากจะทำอะไรสักอย่างกับใบหน้าหล่อเหลา เฉยเมยนั่นสักที
"พี่บอกไว้ก่อนนะ ขิงเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่จูบแล้วก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่อยากอยู่ด้วย ส่วนเรื่องความรู้สึก พี่อาจจะเอ็นดูขิงก็ได้ เห็นกันมาตั้งแต่เล็ก ๆ เคยขี่หลังพี่กลับจากโรงเรียนทุกวัน" ขวานฟ้าทอดสายตามองหญิงสาวด้วย แววตาที่ทำให้อีกฝ่ายแทบจะหลงลืมความโกรธเคืองทันที แววตาที่อ่อนโยนแต่ก็แฝงไปด้วยความดุดัน
"คนเอ็นดูที่ไหน เขาจูบกันบ้าง จูบนะพี่ขวาน! พี่ไม่รู้เหรอว่าการจูบมันหมายถึงอะไร?" แต่ยังไงซะ ดารินทร์ก็ยังไม่เข้าใจเขาอยู่ดี เขาจะด้านชาและซื่อบื้ออะไรขนาดนี้
"ชอบล่ะมั้ง" ขวานฟ้าตอบกลับพร้อมยักไหล่ ชายชาติทหารอย่างเขาไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อน เพราะฉะนั้น อย่าได้หวังว่าจะได้ยินคำพูดชีกอหรือคำหวาน ๆ จากปากของขวานฟ้าเด็ดขาด เขาไม่ใช่นิรุธ และความแตกต่างกันก็เหมือนขั้วบวกกับขั้วลบ
"ชอบขิงเหรอ?"ดารินทร์กะพริบตาถี่ ๆ สีหน้าแดงก่ำ ขวานฟ้ากรอกตาไปมาก่อนจะขานรับในลำคอแล้วพยักหน้า