ซ่อนรักซ่อนพิศวาส

“จะไปคุยที่ไหน” พุทธรัตน์ขืนตัวไว้
“ผมให้คุณเลือกระหว่างห้องผมกับศาลาริมน้ำ”
“ศาลาริมน้ำ” พุทธรัตน์ตอบไปแบบไม่ต้องใช้ความคิด
“งั้นเชิญครับองค์หญิง” อาธารโค้งคำนับให้หญิงสาว พุทธรัตน์สะบัดหน้าเดินนำไปที่ศาลาริมน้ำ
“มีอะไรก็ว่ามาฉันจะรีบไปทำงาน”
“ไปทำงานหรือไปหาไอ้แทนกันแน่”
“ฉันจะไปทำอะไร ที่ไหนกับใครก็ไม่เกี่ยวกับนาย” พุทธรัตน์สวน อาธารลุกขึ้นมานั่งฝั่งเดียวกับหญิงสาว พุทธรัตน์จะลุกนี้แต่อาธารใช้แขนกันไว้
“ถอยไปนะ”
“ถอยไปก็คุยกันไม่รู้เรื่อง คุยกันแบบนี้แหล่ะ” อาธารว่าพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ พุทธรัตน์ใช้มือดันน่าอกกว้างนั้นไว้
“ถ้านายยังไม่เลิกทำแบบนี้ ฉันจะร้องให้นมนวลช่วย”
“เอาซิ เขาจะได้เห็นว่าเรากระหนุงกระหนิงกันแค่ไหน” อาธารแกล้งยั่วให้พุทธรัตน์โกรธ
“กระหนุงกระหนิงอะไร ถอยไป ตกลงจะพูดหรือไม่พูดไม่งั้นฉันจะกลับแล้วนะ” พุทธรัตน์ว่า
“ก็ได้ตกลงคุณโกรธอะไรผม”
“ฉันก็บอกไปแล้วนี้”
“คุณโกหก ผมไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างคุณหนูพุทธรัตน์จะเบื่ออะไรง่ายๆ โดยเฉพาะเบื่อคนอย่างผม”
“หลงตัวเอง”
“หรือจะให้ผมหลงคุณ” อาธารพูดยิ้มๆ
“เก็บคำพูดนี้ไปพูดกับผู้หญิงคนอื่นเถอะ ตกลงจะปล่อยไม่ปล่อย” พุทธรัตน์ถาม
“ไม่ปล่อย” อาธารลอยหน้าตอบ
“ได้”
“โอ๊ย เจ็บนะคุณพุธ กัดผมทำไม” อาธารแกล้งร้องไปอย่างนั้นจริงๆเขาไม่ได้เจ็บอะไร