วาดรักพิศวาส

“จะรีบไปไหนคุณ ทำบุญเสร็จหน้าบึ้ง ชาติหน้าไม่สวยนะ” ภูมินทร์ล้อ
“สวยไม่สวยมันเรื่องของฉัน” อัมพิกาว่า
“เถียงข้างๆคูๆจังนะคุณ”
“คุณว่าใคร”
“ก็ออกจะชัดเจน” ภูมินทร์เอาคำที่อัมพิกาย้อนเขามาใช้กับหญิงสาว
“ทำอะไรก็ระวังกิริยาไว้บ้างนะ จะได้ไม่ผิดใจกับคุณสาม”
“พี่สามทำไม”
“คิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่คุณชอบพี่สะใภ้ตัวเองเหรอ”
“พูดเรื่องอะไร” ภูมินทร์ชักสีหน้าไม่พอใจ
“กินอยู่กับปาก ยังจะมาถามคนอื่นอีก” อัมพิกาว่าและก็สะบัดหน้าหนี
หมับ
“หยุด”
“ปล่อยนะ”
“อย่าพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้จะดีกว่า มันจะทำให้คนอื่นเสียหาย”
“คนที่จะทำให้เสียหายก็คือคุณแหล่ะ”
“อัมพิกา” ภูมินทร์เรียกชื่อหญิงสาวเต็มยศ
“เรียกทำไม”
“....” ภูมินทร์ไม่อยากจะทะเลาะด้วยก็เลยเป็นฝ่ายเดินหนี
“พูดแทงใจดำ ทำเป็นรับไม่ได้ โธ่” อัมพิกาพูดว่าภูมินทร์อยู่ในใจ