วุ่นรักพ่อเลี้ยงมัลเบอร์รี่

คุณเคยเอนกายลงเพื่อซึมซับบรรยากาศในวันเก่าๆ ที่มีความทรงจำดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตไหม
ในวันที่มีแสงแดดอ่อนๆ กับสายลมหนาวสบายๆ พร้อมกลิ่นหอมของกาแฟคาปูชิโน่กรุ่นๆ
ร้านกาแฟร้านเดิม คนขายคนเดิม บรรยากาศที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่ว่ามันจะผ่านมากี่ปีแล้วก็ตาม ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้จนไม่อยากจะกระดิกตัวไปทำอะไรเลยละ ก่อนฉันจะนึกถึงความสนุกสนานในวัยเด็ก หลายๆ เรื่องที่หมุนวนเข้ามากับเหล่าผองเพื่อน วีรกรรมสุดแสบอะไรเทือกนั้น
“หนูชอบพี่นะ” ฉันอมยิ้มเมื่อนึกย้อนถึงวัยคะนองเมื่อสิบปีก่อน สมัยมัธยมปีที่หนึ่งหรือสองไม่แน่ใจเสียงท้าทายจากไอ้อ้วนเพื่อนสนิท ในวันเข้าค่ายวิทยาศาสตร์ของโรงเรียน ฉันกินข้าวแพ้มัน ฉันต้องสวมบทผู้พ่ายแพ้มองหาเป้าหมายเป็นรุ่นพี่สักคนที่ฉันจะต้องวิ่งไปดักหน้าและตะโกนถ้อยคำของผู้พ่ายแพ้นั่นต่อหน้าเขา
ฉันยังจำสายตาตื่นตะลึงผสานกับความมึนงงของรุ่นพี่ตัวสูงคนนั้นได้ เขาอาจจะตกใจว่านางชะนีน้อยผู้นี้เป็นใครกัน หรืออาจจะตกใจสภาพตอนเที่ยงวันของฉันที่เพิ่งเดินตากแดดจากอาคารโรงอาหารมาที่นี่ แต่ฉันเพิ่งมารู้ที่หลังว่าที่มุมปากของฉันมีรอยแก้วน้ำแดงประทับเป็นเขี้ยวยักษ์อยู่ ตลกสิ้นดี
แต่บางที่ฉันอาจจะต้องใช้คำพูดที่ว่านี่มันโลกกลมหรือพรมลิขิตนะ ความจริงเรื่องราวของรุ่นพี่ในวันนั้นมันเลือนหายจากความทรงจำฉันไปนานแล้วละ แต่มันกลับมาโลดแล่นในหัวสมองฉันอีกในวันที่เส้นโคจรนั่นมันกลับเข้ามาบรรจบกันอีกครั้ง
“พ่อเลี้ยงคิมเจ้าของไร่มัลเบอร์รี่”
มันรู้สึกสนุกดีนะที่พี่เขาคงจำฉันไม่ได้ ความจริงมันก็ไม่น่าจำเท่าไรหรอกในวันนั้นสภาพฉันก็แย่ๆ ตากแดดหน้าดำมุมปากยังมีเขี้ยวแดงอีก พอเจอกันในอีกสิบปีต่อมาฉันกับเขาน่าจะเจอกันเหมือนในหนังโรแมนติกสักเรื่องที่บังเอิญเดินชนกัน หลบฝนด้วยกัน มันดูน่ารักดีออก แต่ให้ตายเถอะฉันเจอเขาอีกครั้งที่ผับนอกเมือง ฉันและผองเพื่อนนัดกันฉลองหลังเรียนจบฉันก็ดีกรีศิลปกรรมจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เพื่อนๆ ฉันต่างก็เดินตามฝันสำเร็จ เรานัดฉลองกัน ครั้งแรกในชีวิตกับการกินเหล้า เมาหยำเป และไม่รู้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง ให้ตายเถอะที่สำคัญแม่บอกว่ามีคนมาส่งฉันที่บ้าน ฉันหลอกจับก้นเขา อ้วกใส่เสื้อเขา เฮ้อ จะใครอีกละก็พ่อเลี้ยงคิมรุ่นพี่ในความทรงจำนั้นไงละ
ทำไงละทีนี่ ภาพของฉันที่เขามีคงไม่ได้ดูดีสักเท่าไร แต่ความจริงฉันไม่ต้องสนใจว่าเขาจะคิดอย่างไรก็ได้นะ แต่ทำไมไม่รู้ฉันถึงแคร์สายตาของเขานัก สายตาที่มองเห็นที่ไรใจมันเต้นแรงผิดปกติ รวมไปถึงบุคลิกนิ่งๆ มีแรงดึงดูดแปลกๆ นั่น บางครั้งฉันก็แอบเห็นรอยยิ้มจางๆ ดูมีเสน่ห์จนน่าแปลกจากเขา แต่เสน่ห์นั่นมีก็แค่น่าหลงใหลเท่านั้นเพราะตัวพี่เขาคงไม่อยากจะเข้าใกล้ฉันเท่าไร แต่จะทำอย่างไรได้ละในเมื่อตอนนี้ฉันได้เข้าไปทำงานที่ไร่มัลเบอร์รี่ของเขา ฉันเคยสาบานตนว่าฉันจะอยู่ห่างๆ จากเขาเดี๋ยวจะเผลอแสดงวีรกรรมอะไรออกไปอีก
แต่ก็แปลกนะ ยิ่งอยากหนี ยิ่งได้เจอ และดูมันจะใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้นซะด้วยซ้ำไป