เธอคือความรัก

“อยู่เป็นเพื่อนมุกก่อนไม่ได้เหรอลดา”
มุกวาวถาม เธอยกมือปาดน้ำตาที่ออกมาปนกับน้ำฝน ลดายิ้มก่อนจะคว้าร่างบางเข้ามากอดแน่น มุกวาวยิ้มยกสองมือขึ้นกอดลดา สองสาวกอดกันเนิ่นนาน ท่ามกลางสายฝน จนลืมความหนาว
มุกวาวดันร่างบางของลดาออกเบา ๆ เธอมองหน้าลดา ลดายกหน้ามองด้วยเพราะเธอเตี้ยกว่ามุกวาวเล็กน้อย มุกวาวยิ้มเธอส่งมือเชยคางมนของลดา ก่อนจะยิ้มมองใบหน้าสวยหวานและก้มหน้าเข้าหาใบหน้าสวย ที่หลับตาให้เธอท่ามกลางสายฝนพรำ
สองปากบางยื่นรับสัมผัสกัน น้ำฝนเย็น ๆ ที่ปะทะสองกายแรงขึ้น แต่ไม่ได้สร้างความหนาวเหน็บให้สองสาวเลยสักน้อย ตรงกันข้าม มันร้อนเหมือนมีไฟลนกายเธอทั้งสองคน จนแทบไหม้เป็นจุลไปในกองเพลิง