พรุ่งนี้ไม่มีเธอ

ฉันอธิบายไม่ถูกหรอก ว่าทำไมฉันจึงต้องการอย่างนั้น ฉันรู้แต่ว่า ถ้าหากก่อนเข้านอนทุกคืนฉันบอกตัวเองได้ว่า พรุ่งนี้ฉันจะพบเธอได้อีกทุกๆ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันที่ฉันรอคอยด้วยความสุข จำได้ไหมเมื่อตอนเราเป็นเด็กก่อนจากกันทุกวัน ฉันจะบอกเธอว่า ‘พรุ่งนี้พบกันใหม่’เธอจะอนุญาตให้ฉันพูดกับเธออย่างนี้อีก ทุกวันได้ไหม?


ความลำเค็ญในวัยเด็ก ได้เคี่ยวกรำให้ “เพียงฤทัย ยุคันธร” เติบโตขึ้นมาอย่างรู้ค่าของชีวิต เด็กหญิงที่เกิดในตรอกซอกซอยอย่างเธอ ผู้ถูกเหยียบย่ำอยู่เสมอถึงความเป็นไพร่ ตามสายเลือดของมารดา ทั้งๆ ที่เลือดครึ่งหนึ่งของเธอนั้น เป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วเฉกเช่นบิดา เธอจึงได้เลือดแห่งความทระนงของพ่อ และได้ความซื่อตรงคงมั่นมาจากแม่ ผู้ที่ไม่เคยสนใจใครเลยนับจากพ่อตายไป แม่ยังคงซื่อสัตย์ภักดีต่อพ่อจวบจนลมหายใจสุดท้าย

วันเวลาในวัยเด็กของเธอ ต่อสู้ เรียนรู้ เอาตัวรอดมาจนได้พร้อมน้องสาวคนเดียวของเธอ วัยเด็กที่ควรสดใสบริสุทธิ์ แต่เธอกลับถูกย่ำยีทางจิตใจจากญาติๆ ผู้ดีมีตระกูลของเธอ ไม่มีญาติคนไหนอยากสนิทชิดใกล้ ในวัยเด็กเธอจึงแร้นแค้นเพื่อน จะมีก็เพียง “ธราดล มหิทธานุภาพ” หรือคุณแอ้ม เด็กผู้ชายที่เพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติทุกประการเท่านั้น ที่ห่วงใย ช่วยเหลือ ไม่เคยรังเกียจความยากจนของเธอ และหยิบยื่นทุกอย่างให้กับเธอ ด้วยมิตรภาพที่แสนบริสุทธิ์ เขาจึงเป็นประดุจวีรบุรุษในใจเธอเสมอมา

กระทั่งเมื่อวันเวลาผ่านไป พวกเขาทุกคนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เพียงฤทัยและน้องสาวของเธอก็เติบโตขึ้นมาอย่างหนักแน่นมั่นคง ใฝ่ดี และทระนงในตนเอง ขณะที่บรรดาญาติๆ ผู้ดีของเธอนั้น ได้เป็นนักเรียนนอกกันทุกคน แม้กระทั่งเขา ธราดล มหิทธานุภาพ หนุ่มนักเรียนนอกอังกฤษผู้สำเร็จการศึกษาทางกฎหมาย เป็นขวัญใจสาวๆ มากหน้าหลายตาด้วยคุณสมบัติที่เพียบพร้อม และหน้าตาที่หล่อเหลาจนหาใครยากจะเทียบ เขาพกความเป็นผู้ดีอังกฤษมาอย่างเต็มเปี่ยม เขากลับมาพร้อมกับความเคร่งขรึมที่หลายคนยากจะเข้าใจ ถึงความเปลี่ยนแปลงจากเด็กชายแอ้มผู้ร่าเริงและสดใส วันเวลาเปลี่ยนแปลงเขาได้มากจริงล่ะหรือ

เมื่อเธอและเขาพบกันอีกครั้ง วีรบุรุษผู้อยู่ในใจเธอตลอดมาได้เปลี่ยนแปลงไปจนไม่เหลือเค้าเดิม เขาจดจำเธอได้ เพียงแต่เขาอาจไม่รำลึกถึงเรื่องราวแห่งอดีตในวัยเด็กเหล่านั้นอีกแล้ว!

และสำหรับธราดล เขาพ่ายแพ้ต่อความน่าสงสาร ด้วยมันเป็นสิ่งเย้ายวนและมีอานุภาพมากกว่าความงามของผู้หญิง นั่นจึงทำให้เขาตกที่นั่งลำบาก และนี่เป็นส่วนหนึ่งที่เขาต้องรักษาระยะห่างระหว่างตนเองกับเพียงฤทัย สหายวัยเด็กที่ไม่เคยหายไปจากใจของเขาเลย...

ความรักเป็นเรื่องที่แปลก...เมื่อเราตามหามัน มันเหมือนกลับถอยหนี เมื่อเราหยุดอยู่กับที่ ก็เหมือนมาเคล้าคลอเคลีย แต่เมื่อไหร่ที่เราเปิดใจให้ความรักนั้น มันก็พลันหายวับไปทันที ความรัก และมิตรภาพของเธอและเขาเป็นเช่นนี้...