ตำหนิหัวใจ

“กับพี่แค่นี้ป่านร้องไห้ ถ้าเป็นมันป่านคงมีความสุขมากสินะ!”
“พี่ติณณ์หยาบคายที่สุด! ป่านเกลียดพี่ติณณ์!”
ปานชีวาน้ำตาไหลพราก ต่อว่าเขาพร้อมกับผลักให้ติณณ์ออกห่างจากตัวเธอ ชายหนุ่มเซไปสองสามก้าว เขายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง
“ไม่มีมัน ป่านก็ไม่เคยรักพี่อยู่แล้ว!”
“ออกไปจากห้องป่านค่ะ” เธอชี้นิ้วไปที่ประตู
“ยังไม่หย่าก็อย่าไประริกระรี้กับผู้ชายคนไหนอีก ความอดทนของพี่มีอยู่จำกัด!”