บัวปริ่มน้ำ

อลินนารามองร่างสูงที่เดินออกจากห้องนอนไปผ่านม่านน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา

มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาที่เคยเป็นคนใจดี ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มจริงใจ พี่คินเมื่อสิบสามปีก่อนคนเดิมหายไปไหน

ร่างบางที่ถูกย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจนอนสะอื้นไห้ใต้ผ้าห่มนวมผืนหนา

ทำไม เขาจำเธอไม่ได้ หรือเธอไม่เคยอยู่ในความทรงจำของเขาเลย คล้ายกับสุนัขจรจัดที่เขามาลูบหัวมาเล่นกับมันตอนที่เขาเหงา จนวันนึงมันเชื่องมันรักเขาเพราะมันคิดว่าเขาคือเจ้านายของมัน จู่ๆเขาก็หายไป หมาจรจัดตัวเดิมมารอเจ้าของของมันทุกวันแต่เขาก็ไม่มา

ความเจ็บปวดกลางกายสาวมันแผ่กระจายไปทั่วลำตัว ยิ่งเห็นผ้าปูสีขาวที่ตอนนี้มันเลอะคราบเลือดสีแดงฉาน มันยิ่งตอกย้ำให้เธอร้องไห้มากกว่าเดิม

เขาย่ำยีเธอเพราะพี่สาวเธอนั่นแหละ..เป็นสาเหตุให้มารดาของเขาตรอมใจตาย และเธอต้องชดใช้ แต่นี่มันก็แค่เริ่มต้น นรกอีกหลายขุมยังรอชำระหนี้แค้นกับเธออยู่............