เงารักในม่านใจ เล่มที่ 2

เขา...เหมือนดอกหญ้า
เติบโตท่ามกลางหนามแหลมของดอกไม้ที่แสนงาม

เขา...หอบหัวใจช้ำรักมาหลบในไร่ดอกไม้เหนือสุดของปรนะเทศ

เมื่อคนใจพังทั้งสองคนโคจรมาพบกัน
ความหวานซึ้ง (ละมั้ง) จึงเปล่งประกายขึ้น (ลุกโชน)
เหมือนน้ำค้างกับแสงแดดที่แสนอบอุ่น(อุ่นปรี๊ดดดด)