จำนนรักจอมวายร้าย

“คุณนี่มัน...ทุเรศที่สุด! โรคจิต!”
ชายหนุ่มชะงักค้างกลางอากาศ นิ่งงันไปชั่วขณะเพราะคำด่าของหญิงสาว ปกติแล้วเวลาเขาทำเช่นนี้มีแต่สาวๆ กรี๊ดวิ่งเข้าหา มองเขาเหมือนอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว แต่สิรินทร์กลับต่อว่าต่อขานหาว่าเป็นโรคจิต ชายผู้มั่นใจในเรือนร่างรับไม่ได้จนต้องเดินเข้าไปเคลียร์ใกล้ๆ
“โรคจิตตรงไหนไม่ทราบ ดูคุณสิแอบดูผมผ่านมือแบบนี้ น่าจะเป็นโรคจิตมากกว่ามั้ง?” แมตต์พูดพร้อมยืนจังกล้าอยู่ด้านหลังหญิงสาวที่ยืนตัวแข็งทื่อเหมือนตอไม้
สิรินทร์รับรู้ได้ว่าเขามายืนอยู่ด้านหลัง ซึ่งนั่นทำให้ไม่กล้าหันกลับไปมองได้แต่ปัดป่ายมือไปด้านหลังพร้อมร้องห้ามไม่ให้เขาเข้ามาใกล้อีก “ฉันไม่ได้โรคจิตนะ แล้วคุณก็ถอยออกไปห่างๆ เลย...อะ”
เธอรู้สึกเหมือนนิ้วมือไปโดนอะไรบางอย่างที่ให้สัมผัสต่างออกไป มันแข็งๆ แต่ก็นิ่มแถมหยุ่นนิดๆ ด้วยความอยากรู้เธอจึงใช้มือคลำไปเรื่อยๆ อย่างระมัดระวัง จนกระทั่งได้ยินเสียงครางต่ำจากคนด้านหลังถึงได้รู้ว่าไอ้สิ่งนั้นที่เธอจับอยู่คืออะไร...
“อูยย อยากจับก็บอกไม่ต้องแกล้งคลำ” มือน้อยๆ ของเธอให้สัมผัสที่ดีจนต้องร้องครางอย่างสุขใจ สาวน้อยปลุกปั่นอารมณ์ร้อนให้พุ่งพล่านเหมือนผ่านการวิ่งทางไกลมากทั้งที่เพิ่งจะเดินผ่านสายน้ำมาหยกๆ
“กรี๊ดดดด ไอ้บ้า! ลามก!”