ฤารักนี้จะลืมลง

“บอกจันทร์สักคำสิว่า…ฝนคิดถึงจันทร์”
เหมือนจันทร์ หยุดการกระทำทั้งหมดลงอย่างขัดใจทั้งพราวฝน และตัวเอง เธอยิ้มมองใบหน้างดงามของพราวฝน
“ถ้าฝนไม่คิดถึงจันทร์ ฝนจะกอดจันทร์แน่นและยอมจันทร์ขนาดนี้เหรอ”
นี่คือคำตอบที่เหมือนจันทร์ต้องการ เหมือนจันทร์ยิ้มมองหน้าหวานของพราวฝนที่กำลังสบสายตาเธอ ก่อนจะก้มหน้าลงหอมแก้มขาวเนียนและพรมจูบเร่าร้อนต่ออย่างกระหายไปด้วยความคิดถึง
โซฟาตัวใหญ่ ถูกปรับพนักพิงให้เอนราบเหมือนเป็นที่นอนกว้าง สองร่างกำลังบดปากจูบทักทายกัน กับความคิดถึงและความหอมหวานที่ห่างหายจากกันไปนาน