Savage Boy โหดให้ตาย...สุดท้ายก็รัก

“จะไปไหน” ถามเสียงเรียบในขณะที่กวาดสายตาไปทั่วร่างงามอย่างหยาบโลน
“กลับบ้าน” ร่างบางตอบเสียงเครือก่อนจะก้าวขาเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง
“ไม่ให้กลับ” บอกกวนๆพร้อมกับก้าวตามไปดัก ก่อนจะรวบเอาร่างนุ่มเข้ามากอดเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่เดินหลบหน้าหลบหลังเขาไม่ยอมหยุดสักทีจนพาลทำให้รู้สึกรำคาญ
“ปล่อยนะ พี่บูม ปล่อย” เธอบอกพลางดิ้นรนออกจากอ้อมแขนแกร่ง
“ไม่ปล่อย” เขาตอบกวนๆ
“ฮึก พี่ต้องการอะไรจากพลอยอีก สิ่งที่พลอยเสียไป มันยังไม่สาแก่ใจพี่หรือไง” พลอยต่อว่าเสียงสะอื้น
“เหมือนจะยังนะ” บูมตอบพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะจับคางมนแหงนขึ้นแล้วพูดใส่หน้าร่างเล็กด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ฉันยังเอาเธอไม่สะใจเลยว่ะ”
“เลวที่สุด”
ร่างสูงแสยะยิ้ม คิดเหรอว่าคนอย่างเขาจะรู้สึกรู้สากับคำด่าปัญญาอ่อนของยัยนี่ มือหนาบีบลงบนปลายคางของคนตัวเล็กแรงๆเป็นการลงโทษคนปากดีจนใบหน้างามบิดเบ้น้ำตาคลอเบ้า
“ปากดีแบบนี้ จัดให้ครางแรงๆอีกทีดีมั้ย?”