ลิขิตฟ้า ข้าขอฝืน ทัณฑ์สวรรค์อื่น ข้าพร้อมแบกรับ เล่ม.1

“เมื่อกี๊ข้าเห็นเต็มสองตา ชิวหาที่พวกเจ้ายื่นออก มาโรมรันกัน ปานราวกับกระบี่ไม่รู้ตั้งกี่เพลงต่อกี่เพลง แล้วไหนจะมือที่ปัดป่ายลูบไล้ไปตามเรือนร่างของกันและกันอีก มิหนำซ้ำหนวดเคราของพวกเจ้าก็ยังพันกันจนยุ่งเหยิง จนข้าเองยังแอบคิดเลยว่า ใบหน้าของพวกเจ้านั้นจะแยกออกมาจากกันได้ยังไง ถ้าหากวันนี้ข้านั้นไม่จับพวกเจ้าไปลงโทษที่ศาล ข้าจะมีหน้าเป็นมือปราบได้อีกหรือ!” สิ้นเสียงกร้าวของมือปราบ ราวกับเป็นการส่งสัญญาณให้เกิดอุปทานหมู่...
โอ๊ก! อ้าก! อ้วก! แหวะ!