มือปราบไร้เงา เล่ม ๓ (จบ)

เขาเป็นนายตำรวจมือปราบน้ำดี ที่ได้รับมอบหมายจากกองปราบให้มาสืบสาวคดีฆาตกรรม ซึ่งมีปลัด อบต.หนุ่มร้องเรียนไปเพราะไม่ได้รับความเป็นธรรมจากตำรวจในท้องที่ เรื่องที่เขาสูญเสียพ่อแม่บังเกิดเกล้าไปเนื่องจากถูกกลุ่มอิทธิพลฆ่าตายอย่างอนาถ
แต่เขายังไม่ทันได้สืบสาวราวเรื่องใดๆ ก็ต้องถูกเล่นงานจนตายไปอีกคน แต่ทว่า...เขายังไม่ถึงฆาตจึงทำให้เขาต้องกลายเป็นมือปราบที่ไร้เงาและเคียงคู่ช่วยเหลือปลัดหนุ่มซึ่งกลายมาเป็นเพื่อนรักกันในที่สุด และสุดท้าย...มือปราบไร้เงา จะเป็นเช่นไรต่อไป เขาจะสามารถสืบคดีที่ได้รับมอบหมายมาสำเร็จหรือไม่ และเขาจะกลับมาเป็นมือปราบคนเดิมที่ไม่ไร้เงาได้หรือไม่
แฟนพันธุ์แท้ต้องไม่พลาดติดตาม...ผลงานของสิงขร ซึ่งเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่นำมาเสนอ รับรองว่า บู๊แปลกแหวกแนว สนุกสนาน เข้มข้น มันส์ครบทุกรส อย่างแน่นอน
ตัวอย่างบางตอน
ร่างนั้นอยู่ในชุดนักรบโบราณ ตัวดำเป็นเนี่ยง สักยันต์เต็มตัวลายพร้อย ที่หัวโล้นก็สักจนเต็มด้วย แต่ไม่ไว้หนวดเครา เดินขึ้นมาบนบ้านจนบ้านสะเทือนแล้วนั่งลงเก้าอี้ไม้สักกลมมองกราดมาที่ทั้งสี่
เข่ง ดินและกรรีบถลาเข้าไปกราบ และทั้งสามนั่งลงพับเพียบแทบเท้าหมอผีโล้นเขมร
“ว่าไงเข่ง ทุกอย่างเรียบร้อยมั้ย”
“มันอยู่นั่นครับพ่อหมอ”
“ไอ้ดินเอาหวายมา”
“ครับ พ่อหมอ”
ดินเผ่นลงเรือนไปทันที
หมอผีโล้นเขมรเดินไปหยุดยืนค้ำศีรษะโย ก้มลงนิดหนึ่งถามเสียงแปร่งหู...
“ไงวะ วิญญาณเอ็งแก่กล้านักเรอะ”
“พอตัวแหละ”
ฉับพลันนั้น...หมอผีโล้นหยิบหวายจากดิน หวดกลางอากาศเหนือศีรษะโย เสียงหวายตัดอากาศดังสยองขวัญ...
ขวับ
“โอ๊ย”
ขวับ
“โอ๊ย”
ขวับ
“โอ๊ย”
โยร้องโหยหวนทุกครั้งที่โดนเฆี่ยนด้วยหวาย ทั้งๆที่ไม่ได้โดนเนื้อตัวแม้แต่น้อย บ่งบอกว่าเฆี่ยนวิญญาณ
“อย่า...อย่าทำอะไรแฟนฉัน ไอ้เขมรจัญไร”
รวิวรรณร้องห้ามเสียงหลง แต่ก็ถูกดินและกรจับตัวไว้
แปลก...ที่สุดหมอผีโล้นเขมรเฆี่ยนอากาศเบาๆไม่รุนแรงอะไรนัก โยกลับร้องลั่นปานโดนมีดกรีดเนื้อ นั่นเป็นเพราะหมอผีโล้นเขมรคนนี้แก่กล้าวิชา โยถึงได้หวาดหวั่นตลอดเวลา
รวิวรรณดิ้นหลุดจากดินกับกร เธอจะใช้เท้าถีบยันร่างหมอผีโล้น เข่งถลันเข้าไปตบสุดแรง
เพี้ยะ
“ว้าย”
“วิ อย่าทำอะไร”
โยตะโกนห้ามลั่น
ทว่า...หญิงสาวกลับแน่นิ่งลงไปกองกับพื้น แม้ไม่ถึงกับสลบไสลแต่ก็เจ็บปวดตรงใบหน้าสุดแสน นอนหายใจระรวย ตาจ้องเข่งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“เอาซองหวายมา”
กรเผ่นไปแบกซองหวายสำหรับใส่หมูมีฝาปิดเปิดได้ด้วยขึ้นมาบนบ้าน วางลงตรงหน้าทุกคน
“ลากมันเข้าไปในซองหวายเดี๋ยวนี้”
เข่ง ดินและกร รีบจับร่างโยโยนเข้าไปในซองหวายอย่างไม่ปราณีปราศรัยรีบปิดซองทันที
โครม
“โอ๊ย ย ย”
โยร้องขึ้นสุดเสียงเพราะหน้าตาเนื้อตัวครูดหงายเข้าไปได้รับความเจ็บปวดสุดแสน ไม่มีโอกาสใช้มือปิดป้องได้เลย เพราะถูกมัดมือไพล่หลังแน่นหนา แถมถูกมัดข้อเท้าติดกันด้วย
“แกว่าแกแน่นักเรอะไอ้วิญญาณผีตายโหงชั้นต่ำ”
หมอผีโล้นเขมรก้มลงถามคนในซองหวาย
“ผมก็พอตัวแหละ แต่คนอย่างข้าไม่เคยรังแกคนดี คนชั่วเท่านั้นที่ถูกข้าสั่งสอน”
“เหอะๆๆๆ แกแหละคนชั่วจงเตรียมตัวรับทัณฑ์จากข้าได้ แล้วเจ้าจะตัวเล็กลงๆเหลือเท่าปลายก้อยในที่สุด นี่แน่ะ”
ขวับ
“โอ๊ย”
นักบวชโล้นเขมรเฆี่ยนด้วยหวายที่ซองหวายไม่ถูกตัวโยเลยแม้แต่น้อย โยกลับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดหน้าตาเหยเกกัดกรามกรอดๆ นั่นเป็นการเฆี่ยนด้วยอาคมเช่นเดิม
ขวับ
“โอ๊ย”
“โธ่โย...ฆ่าฉันแทนเถอะ”รวิวรรณโพล่งขึ้น
ดูเหมือนหมอผีโล้นเขมรไม่ได้สนใจรวิวรรณเลย เข่งกับดินคอยกันไม่ให้หล่อนเข้าไปใกล้พิธี
เฆี่ยนวิญญาณ
“ข้าจะเฆี่ยนเจ้าเป็นระยะๆ จนกว่าเจ้าจะเล็กลง...เล็กลงเหลือตัวเท่าหัวแม่มือ”
หมอผีเขมรบอกเสียงก้องสะท้าน