ชายาจารชน 2 (เล่มจบ)

นางฟื้นตื่นมาในอีกภพ
เพื่อหาวิธีตายไปทวงถามความเป็นธรรมกับยมทูต
เขากลับใช้ทุกวิถีทางเพื่อรั้งนางให้มีชีวิตอยู่ต่อ
เพราะนางมิใช่ชายาโง่งมคนเดิม แต่เป็นชายาจารชน
ที่วันๆ คิดแต่จะหาหนทางฆ่าตัวตายหนีการอุ่นเตียงให้ตน
หึ นางช่างกล้าคิดฝัน!
-----------------------------------------------
“อื๊อ ไม่เอา…คำโตไปแย้ว”
เคร้ง!
ช้อนถูกวางกระแทกกับชามตามแรงอารมณ์ เซินถูเฟิงหยางแทบกางกรงเล็บตะปบลงบนหลังคอน้อยๆ ของบุตรชายนอกไส้แล้วจับโยนออกจากห้องไปให้พ้นๆ หน้า เขาจะได้เข้าหอกับภรรยาตัวน้อยเสียที
“แฮ่ม ลูกจิน มา…มารดาป้อนเจ้าเอง”
นางกระแอมในคอเบาๆ ข่มกลั้นความขบขัน ลงมือตักบัวลอยป้อนให้จินจินน้อยช้าๆ
“หรูเอ๋อร์ เมื่อเย็นลูกจินก็กินข้าวไปแล้วหลายชาม หากให้เขากินขนมหวานต่อ เกรงว่าคืนนี้คงปวดท้องจนนอนหลับมิสบาย สามีว่าควรเลิกป้อนแล้วให้เขาไปนอนได้แล้ว”
กล่าวยังมิทันจับประโยค เซินถูเฟิงหยางก็หิ้วคอเจ้าตัวกลมที่ร้องโวยวายไม่ยินยอมโยนส่งให้เจียซือที่ยืนรออยู่นอกห้อง กำชับเสียงเฉียบทว่าก็เบาเพียงแค่ให้เจ้าตัวน่าชังได้ยินลำพัง
“หากเจ้ายังขืนก่อกวนไม่เลิก บิดาจะจับเจ้าโยนให้ปลาในสระกินเป็นอาหาร”
“ฮือ บิดาใจย้าย” จินจินเบ้ปากน้ำตาคลอกับคำข่มขู่นั้น หวังใช้น้ำตาทำให้ผู้เป็นบิดาใจอ่อนยอมให้เขากลับเข้าไปออดอ้อนมารดาในห้องต่อ
ปัง!
อนิจจาประตูถูกปิดใส่หน้าเขาอย่างไร้การแยแส น้ำตาพลันเหือดหายจากนัยน์ตาเบิกค้างของจินจินน้อย
เขาเบ้ปากจ้องประตูอย่างมาดร้าย ครั้นรออยู่นานประตูก็ยังคงปิดอยู่ก็ยกเท้าเตะไปแรงๆ ทีหนึ่งแล้วเดินเม้มปากตรงไปยังประตูเล็กเชื่อมต่อกับจวนราชครู
ฮึ! เขาไปเล่นกับท่านลุงรอง ไม่ง้อท่านพ่อแล้ว