เวียงอสูร

ชายหนุ่มผู้นั้นกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับการตรวจหาซากวัตถุโบราณซึ่งเคยพบตกกระจายอยู่บนพื้นดินปนทรายที่มีร่องน้ำไหลอันเกิดจากน้ำฝนชะล้างพุ่งลงมาตามเชิงดอยสูง ทำให้ซากวัตถุเหล่านี้โผล่จากใต้ผืนดิน ยังไม่ทันพบสิ่งใด จู่ๆ แดดจ้าก็หายไป ท้องฟ้าใสเริ่มมืดลงอย่างน่าอัศจรรย์
ฟ้ายิ่งมืดครึ้ม จนมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ถนัด เป็นภาพลางเลือน ทันทีทันใด ลมพายุก็เกิดขึ้น ฟ้าแลบแปลบปลาบ แล้วฝนก็เทลงมา ต้นไม้หักโค่นเสียงดังกึกก้อง น่าสะพรึงกลัว เขารู้สึกว่ามีอะไรอย่างหนึ่งฟาดลงมาที่ร่าง ความรู้สึกดับวูบลงไป

ด้วยอำนาจมนต์ดำ เวียงดาวร้อยเดือนจึงถูกเรียก...
“เวียงอสูร”