Destiny (รัก ลวง หลอน)

คนหนึ่ง ไม่รู้จักพอ
อีกคนไม่รู้จักปล่อยว่าง
ความสัมพันที่คาดหวังมาก ย่อมเจ็บมากเช่นกัน
ฉันยอมรักใครที่ไม่มีตัวตนดีกว่า เพราะอย่างน้อย
...เขาก็ไม่ทิ้งเราไปไหน

============================

“แพรไม่ไหวแล้วค่ะ” พร่ำคำร้องห้าม เขาไม่มีทีท่าสนใจเลยสักนิด กักขฬะหยาบโลนใส่ไม่ยั้ง เสียดสีอาวุธดันจมหายเข้าออกอยู่นาน
“ยังไม่เสร็จอีกหรอ พอได้แล้ว แพรเจ็บ!” เมื่อเจ็บจนทนไม่ไหวจึงร้องถาม เขาเพียงเหยียดยิ้ม ตาสีฟ้าหม่นดุดัน ใบหน้าขาวซีดดูหน้ากลัวและเศร้าในคราวเดียวกัน ฉันหลับตาหนียอมรับชะตากรรมตรงหน้า จนทุกอย่างดับวูบลง