หวามหวาน

“จนกว่าอะไร” วายุถามเสียงเข้มขึ้นหน้าตาเริ่มตึงอย่างเห็นได้ชัด “หรือจนกว่าจะเลิกกัน” เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่เงียบ เขาจึงคิดว่าเข้าใจถูกต้อง “คุณคิดว่าผมเป็นคนยังไงเหรอขวัญ หรือคุณเห็นว่าผมเป็นคนที่คบกับผู้หญิงคนโน้นคนนั้นทีเพราะแค่เซ็กซ์ เพราะหวังเกาะผู้หญิงกิน เพราะไม่มีทางไป หรือเพราะอะไร!”
พาขวัญสะดุ้งโหยง เธอก็พอจะเข้าใจว่าทำไมเขาจึงโกรธ แต่ไม่คิดว่าเขาจะมีอาการมากมายขนาดนี้ พอเห็นเขาเดินเข้ามาที่โต๊ะทำงานของเธอ เธอก็เผลอลุกขึ้นทำท่าจะหนี
“เรายังคุยกันไม่จบ” วายุคว้าแขนเธอไว้แล้วสั่งให้นั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม โดยมีเขาเดินประชิดติดอยู่ด้านหน้า ส่วนพนักพิงก็ถูกดันให้ชนกับพนังด้านหลัง
ท่าทีที่มีลักษณะคุกคามอย่างเต็มสูบของวายุทำเอาพาขวัญถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอและมองหน้าเขาอย่างตื่นตระหนก “แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว ถอยออกไปก่อนนะลม อย่ามาทำกร่างแบบนี้ ฉันไม่ชอบ!”
“แต่ผมชอบ โดยเฉพาะกับคุณ คุณมันจอมดื้อวายร้าย!”