ขยี้รัก นักบิด เล่ม1 [ซีรี่ส์-หวานใจนายมาดเซอร์]

เมื่อสิงห์นักบิดตัวพ่อต้องมาพบกับสาวน้อยนักเขียนวัยใสวัย 17 ปี ชายชั่งหาตัวจับยาก ความเจ้าชู้ที่ไม่เคยพอของเขาไม่คิดจะหยุดอยู่ที่ใคร แต่แล้วพลาดท่าเสียทีให้กับหนูเมย์คนดีแม่ชีตัวน้อยแสนใสซื่อ ความไร้(ร้าย)เดียงสา เจ้าหล่อนหอมหวาน เย้ายวนชวนลุ่มหลง มีหรือหัวใจด้านชาของนักบิดจะไม่ไหวหวั่น

“อื้อ…”ฝ่ามือน้อยระดมกำปั้นทุบอกแกร่งอย่างสุดกำลัง แต่เหมือนว่าการกระทำของเธอนั้นเหมือนดั่งปุยนุ่นที่กระทบกับร่างกำยำชายหนุ่มบดขยี้เรียวปากงามเฮือกสุดท้ายก่อนจะผละออกห่างเมื่อสาวเจ้ากำลังจะหายอากาศหายใจ

ผลัวะ!!!! “โอ๊ย! เด็กบ้า”พิชยุทธ์ถึงกับล้มไปกองกับพื้นเมื่อเด็กสาวที่ตนอดใจไม่ไหวจนกระชากเธอมาจูบอย่างดุเดือดหลังจากนั้นหมัดน้อยก็ซัดเข้าซีกแก้มขวาอย่างเต็มรักไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งจะทำให้ชายชาตรีอย่างเขาล้มได้

“ก็พี่จูบหนูทำไมล่ะดูสิปากบวมหมดแล้ว”ปลายนิ้วเรียวลูบไปตามริมฝีปากตัวเองก่อนจะรู้สึกถึงไอร้อนจากกลีบปากของตนใบหน้าหวานเห่อขึ้นแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เมื่อนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ “ก็มันน่าไหมล่ะ!”เขายิ้มกริ่มพยุงร่างหนาขึ้นมาเด็กก็ยังไงเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำแต่รสชาติของเธอนี่เขาต้องขอคาราวะเพิ่งรู้ว่าวัยแตกสาวมันจะหอมหวานชวนลิ้มลองขนาดนี้นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้ลองรักกับสาวแรกรุ่น

“พี่ต้องรับผิดชอบ!” “รับผิดชอบอะไร”หนุ่มนักบิดเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัยก่อนจะเห็นรอยยิ้มบางๆที่ยกขึ้นบนมุมปากของคนตัวเล็ก

“พี่จูบหนูก็ถือเสียว่าหนูเป็นของพี่แล้ว...นับจากวันนี้เป็นต้นไปเราเป็นแฟนกัน!”เมวีญามัดมือชกจนคนที่เผลอไผลจูบเธออ้าปากหวออย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ! “ไม่คบบอกแล้วไม่ชอบเด็ก”พิชยุทธส่งเสียงค้านออกมาทันควันทั้งที่เขาเองก็ลั่นวาจาไปแล้วว่าไม่ชอบเด็กเพราะเด็กมันขี้อ้อนกลัวอดใจไม่ไหวจับคนที่เป็น อนาคตของชาติกดกับเตียงเข้าสักวัน

“ทำไมไม่ชอบล่ะอึก…ถ้าไม่คบแล้วจะมารับหนูทำไมฮื่อเสียใจนะ”ทำปากยื่นปากยาวเบ้ปากจะร้องไห้จนคนมองอดหวั่นไหวไม่ได้เขาก็รู้ว่าเด็กสาวกำลังใช้ความไร้เดียงสาหลอกล่อหนุ่มนักรักอย่างเขาให้จนมุมที่เธอต้อน แต่ก็นะ...ลองสักหน่อยจะเป็นไรไป

“ไม่กลัวพี่เหรอ”

“กลัวอะไรเหรอคะ”เมวีญาไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด การเป็นแฟนกันทำไมต้องกลัวก็เธอชอบเขาจริงๆ อย่าบอกนะว่าเขาไม่เชื่อ เฮ้อ! ถ้าเขารู้ความคิดเธอ เขาคงจะว่าเธอบ้าแน่ ๆ

“พี่ตี้ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นหนูจะดูแลพี่เอง”

“เด็กน้อยเอ้ย!”ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากนี่สินะที่เขาเรียกว่าเด็กอยากจะพูดอะไรก็พูดแต่แปลกที่มันทำให้หัวใจสิงห์นักบิดอย่างเขาเต้นระส่ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนยิ่งได้เห็นรอยยิ้มอ่อนหวานที่ส่งมาให้เป็นระยะ ๆ ไหนจะใบหน้าร้อนผ่าวจนต้องใช้ฝ่ามือหนาลูบเบาๆ อีก นี่สินะที่เขาเรียกว่าเขินอาย ไม่นึกว่าผู้ชายก็เป็นไปด้วย เพราะตนเคยเห็นแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาเป็นกัน

“เป็นแฟนกันนะน่าๆๆๆ”คนตัวเล็กเข้าประชิดจับแขนแกร่งเขย่าเบาๆเสียงใสออดอ้อนจนปาร์ตี้เผลอพยักหน้ารับ หึ ๆ เสร็จโจรสลัดอย่างน้องแน่พี่ปาร์ตี้!

“เป็นแฟนพี่ต้องอดทนเพราะพี่ไม่ได้มีแค่น้องคนเดียว”ฝ่ามือหนาจับไหล่บางไว้มั่นก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันอย่างมีความหมายดวงตาหวานฉ่ำมองมายังเขาปากบางสั่นระริกเชิญชวนให้พิชยุทธ์ลองอีกครั้ง ปาร์ตี้ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยสัมผัสเบาๆก่อนจะกดจูบลงไปอย่างแผ่วเบา

“หนูขอเป็นฝ่ายดูแลพี่ได้ไหมคะหนูเชื่อว่าสักวันหนูจะทำให้พี่รักหนูให้ได้”