ทัตซึโยชิ เล่ม 2 (3 เล่มจบ)

เรื่องราวซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ
ไหนจะปริศนาเรื่องพินัยกรรมที่นอกจากจะยังคลี่คลายไม่ได้แล้ว
ยังมีเรื่องคดีบุกรุกพิพิธภัณฑ์อย่างต่อเนื่องมาให้ปวดหัวไม่หยุดหย่อน
ขณะเดียวกันความรู้สึกดีๆ ที่พัฒนาขึ้นทีละนิดก็เริ่มก่อตัวขึ้น

-----------------------------------------------------

“ที่ซาโตชิถามน่ะ ทำไมคุณโยชิโกะถึงตอบแบบนั้นออกไปล่ะครับ”
หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้น พยายามตีความ สรุปได้ว่าน่าจะหมายถึงคำถามสุดท้าย
ก่อนจะนึกเอาว่าเขาหมายถึงเรื่องที่เธอพูดใส่รายละเอียดมากเกินไป
“อ่า…ฉันไม่น่าพูดเรื่องจูบเลยใช่มั้ยคะ มาคิดดูแล้วมันก็ออกจะ…”
“เปล่าครับ ที่บอกไปว่าเป็นแค่คนรู้จักน่ะ”
คนฟังชะงัก ตอนนั้นเธอแค่จะพูดเพื่อแกล้งเขาเล่นๆ ก็เท่านั้น
“ก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไรนี่คะ” โยชิโกะเม้มริมฝีปาก
“จะให้ตอบว่าคบกันอยู่จะเหมือนโกหกหรือเปล่า เพราะเรายังไม่ได้ตกลงกันเรื่องนั้นเลย
และฉันก็คิดว่าบางทีคุณทัตซึยะอาจจะไม่อยากคบกับ…”
“อยากสิครับ”
“…”
“ต้องอยากคบอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาถามเลย…”
ทัตซึยะเว้นวรรค
“มันก็ออกจะเห็นได้ชัดไม่ใช่เหรอครับ”