เพลิงสเน่หามายาลวง

เรื่อง เพลิงสิเน่หามายาลวง ก็เป็นอีกเรื่องที่มั่นใจว่า สายหื่น สายดราม่า ก็ต้องชื่นชอบ
ความรัก ในการเริ่มต้นอาจจะไม่สวยงามไปเสียทุกคู่ แต่หนึ่งเรื่องที่อยากจะบอก คนเราหากเกิดมาสวรรค์บันดาลให้มาเป็นคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกัน วันหนึ่งพลัดพราก วันหนึ่งเราก็ต้องวนกลับมาพบกัน มารักกัน และใช้ชีวิตด้วยกันอีกครั้ง
เพียงวันนี้ หากเราเคยมีความรักที่ผิดหวัง ไม่ใช่ทั้งชีวิตต้องดับไปกับมัน แต่เราต้องเดินหน้า สร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง รักตัวเองให้มากๆ แล้วคุณจะรู้จักรักคนอื่นได้

---คำโปรย---
“นี่ชุดมาทำงานหรือ” เขาเอ่ยถามเธอ ทำให้คนที่ถูกถามหันหน้ากลับมาดังขวับ
ปึก...
ร่างของเธอชนเข้ากลับแผงหน้าอก ด้วยส้นของรองเท้าที่สูงทำให้เธอสะดุด ป้องณวัฒน์รับร่างของเธอเอาไว้ทันที ตอนนี้รินดาเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาเสียแล้ว
เธอยกแขนขึ้นกัน แล้วผลักร่างของชายหนุ่มออกไปให้ห่างจากตัวอย่างแรง พลั่ก... ก่อนจะตามไปด้วยฝ่ามืออรหันต์
เพี้ยะ...เพี้ยะ...เพี้ยะ...
ใบหน้าที่ถูกกระทบด้วยฝ่ามือแดงยกขึ้นมาทันที ป้องณวัฒน์ถึงกับยกมือของตัวเองขึ้นมากุมหน้า
“ฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน จะแต่งตัวยังไง คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์ หรือถามแบบเสียมารยาทแบบนี้” เธอหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธซึ่งทุกสิ่งมันสุมรวมก่อตัวอยู่ก่อนแล้ว
“อืม...” ชายหนุ่มทำเสียง ยกมือขึ้นลูบปลายคางของตัวเอง
ถามว่าเขาโกรธไหม เขาคิดว่าเขาเข้าใจความรู้สึกของรินดาดีนะ หญิงสาวที่ถูกพรากพรหมจรรย์ แล้วเขาก็ทิ้งเธอทันที ไม่เคยกลับไปพบเจออีกเลย
“มีอะไรต้องให้รายละเอียดดิฉันอีกไหมคะ” เธอถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เพิ่งใช้ฝ่ามือตบหน้าเขาไปเมื่อกี้นี้ เมื่อเขาไม่ตอบเธอก็สะบัดตัวหันหลังกลับไปทำงานเหมือนเดิม
สวบ... อ้อมแขนใหญ่สวมกอดเข้าไปที่ด้านหลังของเธอทันที รั้งรัดร่างของเธอให้เข้ามาหาแนบชิดกาย ก่อนจะจรดปลายจมูกลงไปบนซอกคอขาวเนียน
“อึ...” เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ หันหน้ามามองใบหน้าของคมเข้มของป้องณวัฒน์ที่อยู่ใกล้ๆ
จุ๊บ... เขาจุ๊บปากของเธอทันที
“ไอ้คนเลว” เธอด่าท่อเขาออกไปทันที หมดความอดทนที่จะมาปั้นสีหน้าใส่ว่าไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว
รินดากระทืบส้นสูงลงไปบนหลังเท้าของเขาทันที ปึก...
“โอ๊ย...” ป้องณวัฒน์ร้องลั่น
ปึก...ปึก...ผลัวะ
รินดากระทุ้งศอก หันหน้าเข้าหาแล้วจับหัวไหล่ของเขาประเคนเข่า และฟันสันมือของตัวเธอใส่เข้าไปที่ตรงซอกคอของป้องณวัฒน์ดังผลัวะ
“อะ... อึก... อุ... โอะ... โอ๊ย...” */////* ดวงดาวขึ้นมาเต็มท้องฟ้า
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันอีก”
เธอผลักร่างของเขาร่วงไปกองที่พื้น ใช้มือตบเข้าหากัน ก่อนจะชี้นิ้วใส่หน้าเขาแบบอารมณ์เสีย
ป้องณวัฒน์ตัวงอเป็นกุ้งกองไปอยู่ที่พื้น ร่างกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ หมดสภาพอยู่ตรงนั้น เขาไม่ทันตั้งตัวต่างหากรินดาถึงได้เล่นงานเขาได้ง่ายๆ
“โอ๊ย... ริน...” เขาเรียกชื่อเธอตามหลัง เห็นร่างของหญิงสาวไวๆ หายไปในอีกห้องหนึ่ง
เธอไม่สนใจใยดี เดินจ้ำอ้าวๆ ออกไปจากห้องอย่างร้อนระอุในอารมณ์ ‘สันดาน...’ เธอกร่นด่าเขาอยู่ในใจ