จางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง

ด้วยหน้าที่ทำให้จางม่านอวี้ต้องมายืนอยู่ในตำแหน่งพระสนม
ทั้งที่รู้ว่าไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้ และเชื่อว่านางจะไม่เป็นที่พอพระทัยของฮ่องเต้
แต่คงไม่มีใครคาดคิดว่า พระสนมนอกสายตาที่ไม่มีความงามเฉิดฉาย
จะเป็นนางสนมล่มเมือง ที่ฮ่องเต้ องค์ชายและแม่ทัพหนุ่ม หวังชิงดวงใจนาง

“ต้าเหว่ย” พระสนมจางม่านอวี้เรียกชื่อเพื่อนสนิทที่ก้มลงคำนับ “ทำไมต้องพิธีรีตองด้วย เจ้าเป็นเพื่อนข้านะ”
“ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วพ่ะย่ะค่ะ เวลานี้ท่านเป็นพระสนม กระหม่อมจะปฏิบัติตัวเช่นเดิมมิได้”
แม่ทัพเฉินต้าเหว่ยกล่าวอย่างเจียมตน รู้สึกเหมือนคมมีดกรีดหัวใจ เจ็บปวดกับสถานะที่ไกลเกินเอื้อม จางม่านอวี้หน้าเศร้า ในดวงตามีน้ำใสๆ คลอ
“เช่นเดียวกับหัวใจของเจ้าใช่ไหมที่ไม่เหมือนเดิม” คำพูดตัดพ้อเอ่ยถาม
“หัวใจของกระหม่อมยังคงเช่นเดิม แน่นหนักดังหินผา ต่อให้พระสนมเป็นของชายใด หัวใจกระหม่อมมิเคยเปลี่ยนแปลง”
ดวงตาของทั้งคู่สบประสาน เปิดเผยความรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ จางม่านอวี้ไม่คิดว่า ตนเองจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ หากนางรู้มาก่อนว่า จะต้องเป็นสนมของฮ่องเต้ นางจะเปิดใจรับเฉินต้าเหว่ย และอยู่กินฉันผัวเมีย ไม่ใช่เป็นพระสนมของฮ่องเต้จูหมิง ผู้ชายที่แก่คราวพ่อ
“ข้าดีใจที่ได้ยินคำนี้”
จางม่านอวี้รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ความเหี่ยวเฉาในหัวใจ เสมือนต้นไม้ไร้น้ำมาชโลมรด ตอนนี้เหมือนมีน้ำพรมให้ชุ่มฉ่ำ แม้ว่าน้ำจะเพียงบางเบา ทว่ามีอณุภาพใหญ่หลวง

ชะตาความรักของทั้งคู่จะลงเอยเช่นไร ไม่มีใครล่วงรู้
นอกจากสวรรค์เบื้องบนที่ลิขิตเส้นทางให้ทั้งสองก้าวเดิน