บำเรอรักอสูรทมิฬ

ถ้าเป็นผู้หญิงดีๆ เขาอาจจะยอมรับ...ให้อยู่ในฐานะเมียใหม่ของพ่อ
แต่สำหรับโสเภณีหิวเงินที่จ้องจะงาบตำแหน่งแม่เลี้ยงเช่นเธอ
เขาไม่มีทางยอม ไม่มีวัน !
'นางบำเรอ' เพียงตำแหน่งเดียวเท่านั้น ที่ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากได้...เขาก็จะยัดเยียดให้

"กล้าไล่ฉันเหรอ"
เขายังคงรักษาระดับเสียงให้ราบเรียบ เพียงแต่สายตาไม่น่าไว้วางใจของเขามันทำเธอหวาดระแวงก็เท่านั้น
"ฉัน..."
คนกลัวอ้ำๆอึ้งๆ กระนั้นก็ยังฝืนทำใจดีสู้เสือออกไป
"...ใช่ค่ะ ! ฉันไล่คุณ ในเมื่อรู้ตัว คุณก็ควรออกไปได้แล้ว"
ตอนนี้หวังเพียงว่าให้เขาโกรธแล้วรีบกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้องเธอเสียที
"บังเอิญว่าฉันมันคนไม่ชอบฟังคำสั่งใครซะด้วยสิ"
มันผิดคาดเมื่อที่ที่เขากำลังยกย่างเข้าหาไม่ใช่ประตู หากแต่เป็นเธอ
"หยุ...หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ ถะ...ถ้าคุณเข้ามา ฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ"
"แบบนั้นมันคิดสั้นชัดๆนะครับคุณแม่"
"ฉันไม่ใช่แม่คุณ !"
"ก็ดี เพราะถึงเธอคิดจะเป็น เธอก็ไม่มีทางได้เป็น ผู้หญิงที่บังอาจทำให้พ่อฉันผิดสัญญากับแม่ มีตำแหน่งเดียวที่ฉันจะให้"
"คุ...คุณหมายความว่ายังไง"
ดูเหมือนเขาจะพอใจในอาการลูกกวางที่กำลังจะถูกราชสีห์ขย้ำเช่นเธอ มุมปากหยักลึกยกยิ้ม ดวงตาคมไล่มองคนตัวสั่นระริกตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ไม่น่าพิสมัยเอาเสียเลย
"มีผัวทีเดียวพร้อมกันหลายคน มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับโสเภณีที่คงเปลี่ยนผัวไม่ซ้ำหน้าอย่างเธอ..."
เท้าหนักยังคงยกย่างเข้าหาคนตื่นตระหนกไม่ลดละ
"...แต่มีผัวทีเดียวเป็นแพ็คคู่พ่อลูกนี่สิ คงเป็นเรื่องแปลกดีพิลึก...เธอว่าไหม ?"