จารรักกลางใจ เล่ม 2 (จบ)

ก้นสระ นางกลั้นหายใจพาตัวให้ร่างจมลึกลงสู่เบื้องล่างเรื่อยๆ นางไม่รู้ว่าสระนี้ลึกหรือตื้นนางรู้เพียงอย่างเดียวว่าแม้นตายก็ไม่ยอมโดนรังแก หากมือเป็นอิสระนางคงบีบคอตัวเองหรือไม่ก็กระชากดาบจากมืออีกฝ่ายมาปาดคอตัวเองให้จบสิ้นกันไป แต่นี่นางถูกมัดมือไว้จึงทำได้เพียงกลิ้งตัวลงสู่ผืนน้ำสีมรกต
เบื้องล่างที่ครั้งหนึ่งนางและท่านเศรษฐีเคยมาว่ายเล่นด้วยกัน
ท่านหญิงบุษราคัมถลันไปที่ขอบสระจ้องมองลงไปเบื้อง
ล่างพลางสั่งนักฆ่าว่า
“ตามลงไปงมมันขึ้นมา” นางจะไม่ยอมให้มันตายง่ายๆ
บ่าวติดตามสองคนทิ้งตัวลงสู่สระน้ำพร้อมกัน ขณะนั้นนักฆ่าจ่อดาบไว้ที่ลำคอของไอ้ยะหรั่งไม่ให้มันหนีหรือคิดสู้
สายน้ำเย็นฉ่ำโอบล้อมรอบกาย ท่านหญิงโสมรัศมีกลั้นหายใจเอาไว้ขณะดำดิ่งลงสู่ก้นสระ เสียงแก้วหูลั่นเปรี๊ยะปวดร้าวไปทั่วใบหน้า

บ่าวบุญน้อย ขอจาก ร้างลาก่อน
ขอนายท่าน อย่าอาวรณ์ บ่าวเลยหนา
แม้บุญมี วาสนา น้อมนำมา
ให้ชาติหน้า รับใช้นาย สิ้นกาลเอย

“ดูสิมันตายรึยัง”
“มันไม่หายใจแล้วขอรับนายหญิง”
“ทำให้มันฟื้น”
“ยากขอรับ” นักฆ่าเอามือแตะที่ปลายจมูกและจับที่ข้อมือ
ท่านหญิงบุษราคัมสบถฉุนเฉียว ไยมันจึงได้ตายง่ายดายนัก มันยังไม่สาสมกับความแค้นที่อัดแน่นในใจนาง นังปาวรตี มันคือนังปาวรตี คุณพี่ของนางจึงทั้งรักทั้งหลง นางเพิ่งรู้มาแน่ชัดจากปากของบ่าวที่ให้ไปสืบมาจากเรือนนายแม่สุดาราและไอ้
ละมินชู้รัก