Love Story Ten&Champ...รักในสองนิยาม

คนที่กำลังยืนพูดต่อหน้าเรา รู้หรือเปล่าว่าข้างในเขากำลังคิดอะไร

...สองคนเดินมาหยุดอยู่ต่อหน้ากันในที่สุด เพราะต่างคนต่างฝืนเก็บความรู้สึกและอาการจึงไม่มีใครยอมทักใครก่อน มีเพียงแววตาเท่านั้นที่จ้องมองกันอยู่นานอยู่เกือบนาที ที่สุดคนที่เอ่ยทักก่อนก็เป็นเต็น
“หายดีแล้วเหรอ”
“อืม” แชมป์ตอบสั้นๆ ด้วยท่าทีนิ่งๆ เพราะยังรู้สึกน้อยใจและละอายใจต่อคนตรงหน้า แต่อาการที่เห็นนั่นกลับทำให้เต็นตีความหมายว่าเจ้าตัวคงจะเริ่มเมินเฉยใส่ตนเช่นเดิม จึงเริ่มมีทิฐิขึ้นมาบ้างด้วยการเอ่ยสั้นๆ
“ก็ดี”
“ไม่ได้ห่วงกันเลยใช่มั้ย” แชมป์หลุดปากถามออกมาเมื่อเห็นท่าทีที่ไม่เคยเห็นของคนตรงหน้า
“ก็หายแล้วไม่ใช่เหรอ” เต็นตอบเลี่ยงๆ พยามเก็บความรู้สึกห่วงใยไว้ให้มิดที่สุด
“ไม่หายก็ต้องหายล่ะ เพราะมีคนรอเจออยู่” แชมป์เอ่ยออกมากึ่งประชดเพราะรู้สึกน้อยใจ
“งั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวเขาจะรอ”
“งั้นขอตัวนะ”
เต็นแข็งใจยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เด็กหนุ่มไม่ยอมหันไปมองคนที่เดินจากไป

ท่ามกลางแสงแดดจ้ายามบ่าย หากใครสักคนจะมองลงมาจากบนหอพักคงจะเห็นสองคนที่เดินหันหลังให้กันด้วยท่าทีที่ต่างฝืนใจไม่ให้ตัวเองอ่อนแออย่างผู้ที่แพ้ในเกมเฉยชา...